23rd SUNDAY IN ORDINARY TIME
Scriptural Readings: Isaiah 35:4-7a / Psalm 146 / James 2:1-5 / Mark 7:31-37
‘EPHPHATHA!’ --- BE OPENED!
Homily prepared by Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III - Parochial Vicar
The Catechism for Filipino Catholics characterizes the human person as ‘open and relational by nature’ (#687); --- nangangahulugan na ang tao, kapag sarado o hindi bukas sa pakikipag-ugnayan, kulang ang kanyang pagkatao.
Kapag tayo ay may mga pagtatangi sa ating pakikipag-ugnayan;
-kapag ikinakahon natin ang ating kapwa;
-kapag sarado ang ating kalooban: HINDI GANAP ANG ATING PAGKATAO. KULANG ANG ATING PAGKATAO.
This is because, according to the Book of Genesis, we all were created in the image and likeness of God. At ang Diyos ay Diyos ng ugnayan: ANG ATING DIYOS NA SINASAMPALATAYANAN AY AMA, ANAK AT ESPIRITU SANTO.
At niloob ng Diyos na ito na ipahayag at ipakilala ang kanyang sarili sa mga tao.
And so, when we close ourselves from others and to others, we are not faithful and we refuse to be the image and likeness of God.
ANG KAGANAPAN NG PAGPAPAHAYAG NA ITO NG DIYOS NG KANYANG SARILI AY ANG PAGSUSUGO NG AMA SA KANYANG ANAK NA SI JESUS SA SANLIBUTAN.
Ang Anak ng Diyos ay isinugo ng Ama para sa isang natatanging misyon:
THE MISSION OF JESUS is to let us know, believe, and accept God. --- na ating makilala, sampalatayanan at tanggapin ang Diyos.
Naparito sa lupa si Jesus upang ipahayag ang kagandahang-loob, ang dakilang pag-ibig ng Ama. Kaya nga, ang lahat ng kanyang salita at pangangaral at mga gawa ay mga tanda at pagpapatotoo sa pag-ibig na ito.
o Sa UNANG SULAT NI APOSTOL SAN JUAN: the name of GOD IS LOVE!
Naparito si Jesus upang ipakita ang mukha ng Diyos sa ating lahat.
o Sa SULAT NI SAN PABLO SA MGA TAGA-COLOSAS, sinasabi: ‘CHRIST IS THE VISIBLE IMAGE OF THE INVISIBLE GOD...’
Naparito si Jesus upang ipahayag sa atin at tanggapin natin ang plano at alay na pagliligtas ng Panginoon sa ating lahat. --- JESUS REVEALED TO US GOD’S PLAN OF SALVATION.
THE VERY NAME OF JESUS literally means ‘GOD SAVES!’ --- ANG DIYOS AY NAGLILIGTAS o ANG DIYOS AY TAGAPAGLIGTAS!
How does God save?
PAANO NATIN NARARANASAN ANG PAGLILIGTAS NA ITO NG DIYOS?
1. God touches human lives. More than touching, he intervenes in our lives.
Ito ang ginawa ni Jesus sa isang lalaking bingi at utal na dinala sa kanya ng mga tao . Hiniling ng mga tao na ipatong ni Jesus sa lalaking ito ang kanyang kamay.
Sabi sa EBANGHELYO:
‘Inilayo muna siya ni Jesus sa karamihan,
at isinuot ang kanyang mga daliri sa mga tainga nito.
Tumingala si Jesus sa langit at nagbuntong-hininga,
at sinabi sa tao, ‘Ephphatha!...’
Kapag ang Diyos ay kumilos sa ating buhay, kapag hinipo niya ang ating pagkatao, nababago tayo. --- Kahit ang saradong pandinig at hindi tuluyang bukas na daluyan ng salita, sa pakikialam ni Jesus, sa paghipo ni Jesus; ITO’Y NABUKSAN. ITO’Y NABAGO.
o Si Maria at Jose, nabago ang takbo ng buhay dahil sa parang panghihimasok ng Diyos sa kanilang buhay. God’s touch turns and melts even the hardest of hearts.
o Zaccheus --- His life was radically changed because he opened his house to Jesus. He received Jesus with joy and he received his word and presence with an open heart.
WHEN GOD TOUCHES US, NOT ONLY ARE WE CHANGED: nahihikayat din tayo na tulungan ang iba. IN THE GOSPEL, JESUS WAS ABLE TO HEAL THE DEAF-MUTE PERSON BECAUSE PEOPLE BROUGHT HIM CLOSE TO JESUS.
This is also the call for us: TO OPEN DOORS SO THAT OTHERS MAY GET CLOSER AND APPROACH JESUS.
We are called to make a difference in the lives of others. – MAY PANANAGUTAN TAYO SA ATING KAPWA.
We are called to be God’s eyes, hands, and legs and tongue so that ---
THE BLIND CAN SEE
THE LAME CAN WALK
THE MUTE CAN SPEAK AND TALK!
2. God touches the lives of all --- without discrimination.
Sinugo si Jesus upang hanapin ang nawawalang tupa ng Israel. Ngunit, hindi lamang ang Israel ang kanyang pinagtuunan ng pansin. Sabi sa EBANGHELYO:
‘... Pagbalik ni Jesus mula sa lupain ng Tiro,
dumaan siya sa Sidon, at nagtuloy sa Lawa ng Galilea,
matapos tahakin ang lupain ng Decapolis.’
Malayo at pasikut-sikot ang direksiyong tinahak ni Jesus sa kanyang pangangaral. At ang Decapolis ay kalipunan ng sampung lungsod na nakahulagpos na sa mga Judio bagamat marami pa ring Judio ang naninirahan sa mga lugar na ito. Sa loob ng mahabang paglalakbay na ito, si Jesus ay nasa teritoryo ng mga pagano, ng mga Hentil.
HE DID NOT JUST REACH OUT TO ISRAEL, HE OPENED HIS DOORS TO THE GENTILES, AS WELL!
Jesus dealt with the rich and poor. He ate with both groups, especially the sinners.
Nakisalamuha siya sa mga banal pati na rin sa mga makasalanan.
Ganito ang Diyos: HE LETS THE SUN SHINE BOTH FOR THE SINNERS AND THE SAINTS.
Pinaaalalahanan tayo ng IKALAWANG PAGBASA (mula sa Sulat ni Apostol Santiago):
‘Bilang sumasampalataya sa ating Panginoong Jesukristo,
HUWAG KAYONG MAGTATANGI NG TAO.’
· Mahilig at malimit po kasi, ang tao ay tumatangi. At sa bawat pagtatangi sa ating kapwa, tayo naghahati-hati. When we discriminate, we tend to divide.
o Dito ang mga kaamoy ko, doon iyong mga iba ang amoy sa akin.
o Doon ang mga mayaman, dito ang mga mahirap.
o At kung anu-ano pang distinctions ang ating ginagawa.
IT IS HUMAN TENDENCY TO DISCRIMINATE AND DIVIDE. --- But God gathers. TRUTH IS, WE ARE GATHERED TODAY BY THE LORD WITHOUT DISTINCTIONS. Everybody is welcome.
In Jesus, there are ‘no more walls, no more chains, no more selfishness and closed doors..’ He loves us all --- inspite of and despite our defects, our weaknesses, our unfaithfulness.
After experiencing the touch, God’s intervention in our lives and after the experience of being accepted unconditionally by God:
3. God moves and opens our hearts and mouths TO PROCLAIM THE GOOD NEWS!
Sa EBANGHELYO, ito ang sinasabi, matapos na makarinig at mawala ang pagkautal ng lalaki:
‘Sinabi ni Jesus sa mga tao
na huwag ibalita ito kaninuman;
ngunit kung kailan sila pinagbabawalan
ay lalo naman nilang ipinamamalita nila ito.’
Ganito yata ang pusong naging bukas at napuno ng biyaya ng Panginoon. Kahit pigilan mo, magsisisigaw at magpapahayag ng karanasan tungkol sa dakilang pag-ibig ng Diyos.
Sabi nga ng isang lumang tula: ‘O PAG-IBIG NA MAKAPANGYARIHAN, KAPAG PUMASOK SA PUSO NINUMAN, HAHAMAKIN LAHAT MASUNOD KA LAMANG.’
Sa pamamagitan naman ng ating pagkukuwento at pagpapahayag ng mga mabubutin at magagandang ginawa ng Diyos sa ating buhay, ANG IPINAHAHAYAG NATIN AY ANG KAGANAPAN AT KATUPARAN NG PLANONG PAGLILIGTAS NG DIYOS.
Sa pamamagitan ng mga pinagtagni-tagning kuwento ng ating buhay, naiuukit natin ang Mabuting Balita at napapalaganap ito.
Sa pamamagitan ng ating papapatotoo sa kabutihan at pag-ibig ng Diyos, isinasalamin natin ang kaligtasang patuloy na gingawa ng Panginoon.
Ang kaganapan ng PAGLILIGTAS na ito ng Diyos ay masusulyapan natin sa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ni Propeta Isaias):
‘Ang mga bulag ay makakikita at makaririnig ang mga bingi;
katulad ng usa, ang pilay lulundag, aawit sa galak ang mga pipi.
Mula sa gubat ay bubukal ang tubig at ang mga batis dadaloy sa ilang;
ang umuusok na buhanginan ay magiging isang lawa,
sa tigang na lupa ay babalong ang tubig.’
Maging bukas nawa ang ating mga puso at isipan, ang ating buong pagkatao para sa kaganapang ito ng Mabuting Balita. Sa gitna ng maraming hamon na ating hinaharap sa buhay, pakinggan natin ang sinasabi ni Propeta Isaias sa UNANG PAGBASA:
‘Huwag kang matakot,
lakasan mo ang iyong loob,
darating na ang Panginoong Diyos,
at ililigtas ka sa mga kaaway.’
Homily prepared by Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III - Parochial Vicar
The Catechism for Filipino Catholics characterizes the human person as ‘open and relational by nature’ (#687); --- nangangahulugan na ang tao, kapag sarado o hindi bukas sa pakikipag-ugnayan, kulang ang kanyang pagkatao.
Kapag tayo ay may mga pagtatangi sa ating pakikipag-ugnayan;
-kapag ikinakahon natin ang ating kapwa;
-kapag sarado ang ating kalooban: HINDI GANAP ANG ATING PAGKATAO. KULANG ANG ATING PAGKATAO.
This is because, according to the Book of Genesis, we all were created in the image and likeness of God. At ang Diyos ay Diyos ng ugnayan: ANG ATING DIYOS NA SINASAMPALATAYANAN AY AMA, ANAK AT ESPIRITU SANTO.
At niloob ng Diyos na ito na ipahayag at ipakilala ang kanyang sarili sa mga tao.
And so, when we close ourselves from others and to others, we are not faithful and we refuse to be the image and likeness of God.
ANG KAGANAPAN NG PAGPAPAHAYAG NA ITO NG DIYOS NG KANYANG SARILI AY ANG PAGSUSUGO NG AMA SA KANYANG ANAK NA SI JESUS SA SANLIBUTAN.
Ang Anak ng Diyos ay isinugo ng Ama para sa isang natatanging misyon:
THE MISSION OF JESUS is to let us know, believe, and accept God. --- na ating makilala, sampalatayanan at tanggapin ang Diyos.
Naparito sa lupa si Jesus upang ipahayag ang kagandahang-loob, ang dakilang pag-ibig ng Ama. Kaya nga, ang lahat ng kanyang salita at pangangaral at mga gawa ay mga tanda at pagpapatotoo sa pag-ibig na ito.
o Sa UNANG SULAT NI APOSTOL SAN JUAN: the name of GOD IS LOVE!
Naparito si Jesus upang ipakita ang mukha ng Diyos sa ating lahat.
o Sa SULAT NI SAN PABLO SA MGA TAGA-COLOSAS, sinasabi: ‘CHRIST IS THE VISIBLE IMAGE OF THE INVISIBLE GOD...’
Naparito si Jesus upang ipahayag sa atin at tanggapin natin ang plano at alay na pagliligtas ng Panginoon sa ating lahat. --- JESUS REVEALED TO US GOD’S PLAN OF SALVATION.
THE VERY NAME OF JESUS literally means ‘GOD SAVES!’ --- ANG DIYOS AY NAGLILIGTAS o ANG DIYOS AY TAGAPAGLIGTAS!
How does God save?
PAANO NATIN NARARANASAN ANG PAGLILIGTAS NA ITO NG DIYOS?
1. God touches human lives. More than touching, he intervenes in our lives.
Ito ang ginawa ni Jesus sa isang lalaking bingi at utal na dinala sa kanya ng mga tao . Hiniling ng mga tao na ipatong ni Jesus sa lalaking ito ang kanyang kamay.
Sabi sa EBANGHELYO:
‘Inilayo muna siya ni Jesus sa karamihan,
at isinuot ang kanyang mga daliri sa mga tainga nito.
Tumingala si Jesus sa langit at nagbuntong-hininga,
at sinabi sa tao, ‘Ephphatha!...’
Kapag ang Diyos ay kumilos sa ating buhay, kapag hinipo niya ang ating pagkatao, nababago tayo. --- Kahit ang saradong pandinig at hindi tuluyang bukas na daluyan ng salita, sa pakikialam ni Jesus, sa paghipo ni Jesus; ITO’Y NABUKSAN. ITO’Y NABAGO.
o Si Maria at Jose, nabago ang takbo ng buhay dahil sa parang panghihimasok ng Diyos sa kanilang buhay. God’s touch turns and melts even the hardest of hearts.
o Zaccheus --- His life was radically changed because he opened his house to Jesus. He received Jesus with joy and he received his word and presence with an open heart.
WHEN GOD TOUCHES US, NOT ONLY ARE WE CHANGED: nahihikayat din tayo na tulungan ang iba. IN THE GOSPEL, JESUS WAS ABLE TO HEAL THE DEAF-MUTE PERSON BECAUSE PEOPLE BROUGHT HIM CLOSE TO JESUS.
This is also the call for us: TO OPEN DOORS SO THAT OTHERS MAY GET CLOSER AND APPROACH JESUS.
We are called to make a difference in the lives of others. – MAY PANANAGUTAN TAYO SA ATING KAPWA.
We are called to be God’s eyes, hands, and legs and tongue so that ---
THE BLIND CAN SEE
THE LAME CAN WALK
THE MUTE CAN SPEAK AND TALK!
2. God touches the lives of all --- without discrimination.
Sinugo si Jesus upang hanapin ang nawawalang tupa ng Israel. Ngunit, hindi lamang ang Israel ang kanyang pinagtuunan ng pansin. Sabi sa EBANGHELYO:
‘... Pagbalik ni Jesus mula sa lupain ng Tiro,
dumaan siya sa Sidon, at nagtuloy sa Lawa ng Galilea,
matapos tahakin ang lupain ng Decapolis.’
Malayo at pasikut-sikot ang direksiyong tinahak ni Jesus sa kanyang pangangaral. At ang Decapolis ay kalipunan ng sampung lungsod na nakahulagpos na sa mga Judio bagamat marami pa ring Judio ang naninirahan sa mga lugar na ito. Sa loob ng mahabang paglalakbay na ito, si Jesus ay nasa teritoryo ng mga pagano, ng mga Hentil.
HE DID NOT JUST REACH OUT TO ISRAEL, HE OPENED HIS DOORS TO THE GENTILES, AS WELL!
Jesus dealt with the rich and poor. He ate with both groups, especially the sinners.
Nakisalamuha siya sa mga banal pati na rin sa mga makasalanan.
Ganito ang Diyos: HE LETS THE SUN SHINE BOTH FOR THE SINNERS AND THE SAINTS.
Pinaaalalahanan tayo ng IKALAWANG PAGBASA (mula sa Sulat ni Apostol Santiago):
‘Bilang sumasampalataya sa ating Panginoong Jesukristo,
HUWAG KAYONG MAGTATANGI NG TAO.’
· Mahilig at malimit po kasi, ang tao ay tumatangi. At sa bawat pagtatangi sa ating kapwa, tayo naghahati-hati. When we discriminate, we tend to divide.
o Dito ang mga kaamoy ko, doon iyong mga iba ang amoy sa akin.
o Doon ang mga mayaman, dito ang mga mahirap.
o At kung anu-ano pang distinctions ang ating ginagawa.
IT IS HUMAN TENDENCY TO DISCRIMINATE AND DIVIDE. --- But God gathers. TRUTH IS, WE ARE GATHERED TODAY BY THE LORD WITHOUT DISTINCTIONS. Everybody is welcome.
In Jesus, there are ‘no more walls, no more chains, no more selfishness and closed doors..’ He loves us all --- inspite of and despite our defects, our weaknesses, our unfaithfulness.
After experiencing the touch, God’s intervention in our lives and after the experience of being accepted unconditionally by God:
3. God moves and opens our hearts and mouths TO PROCLAIM THE GOOD NEWS!
Sa EBANGHELYO, ito ang sinasabi, matapos na makarinig at mawala ang pagkautal ng lalaki:
‘Sinabi ni Jesus sa mga tao
na huwag ibalita ito kaninuman;
ngunit kung kailan sila pinagbabawalan
ay lalo naman nilang ipinamamalita nila ito.’
Ganito yata ang pusong naging bukas at napuno ng biyaya ng Panginoon. Kahit pigilan mo, magsisisigaw at magpapahayag ng karanasan tungkol sa dakilang pag-ibig ng Diyos.
Sabi nga ng isang lumang tula: ‘O PAG-IBIG NA MAKAPANGYARIHAN, KAPAG PUMASOK SA PUSO NINUMAN, HAHAMAKIN LAHAT MASUNOD KA LAMANG.’
Sa pamamagitan naman ng ating pagkukuwento at pagpapahayag ng mga mabubutin at magagandang ginawa ng Diyos sa ating buhay, ANG IPINAHAHAYAG NATIN AY ANG KAGANAPAN AT KATUPARAN NG PLANONG PAGLILIGTAS NG DIYOS.
Sa pamamagitan ng mga pinagtagni-tagning kuwento ng ating buhay, naiuukit natin ang Mabuting Balita at napapalaganap ito.
Sa pamamagitan ng ating papapatotoo sa kabutihan at pag-ibig ng Diyos, isinasalamin natin ang kaligtasang patuloy na gingawa ng Panginoon.
Ang kaganapan ng PAGLILIGTAS na ito ng Diyos ay masusulyapan natin sa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ni Propeta Isaias):
‘Ang mga bulag ay makakikita at makaririnig ang mga bingi;
katulad ng usa, ang pilay lulundag, aawit sa galak ang mga pipi.
Mula sa gubat ay bubukal ang tubig at ang mga batis dadaloy sa ilang;
ang umuusok na buhanginan ay magiging isang lawa,
sa tigang na lupa ay babalong ang tubig.’
Maging bukas nawa ang ating mga puso at isipan, ang ating buong pagkatao para sa kaganapang ito ng Mabuting Balita. Sa gitna ng maraming hamon na ating hinaharap sa buhay, pakinggan natin ang sinasabi ni Propeta Isaias sa UNANG PAGBASA:
‘Huwag kang matakot,
lakasan mo ang iyong loob,
darating na ang Panginoong Diyos,
at ililigtas ka sa mga kaaway.’
22nd SUNDAY IN ORDINARY TIME
Scriptural Readings: Deuteronomy 4:1-2, 6-8 / Psalm 14 / James 1:17-18, 21b-22, 27 / Mark 7:1-8, 14-15, 21-23
WHAT MATTERS IS
WHAT ‘IS ‘ WITHIN
OUR HEARTS!
Homily prepared by Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III - Parochial Vicar
Today's Readings are an invitation for all of us to look and examine ourselves interiorly. --- Pinahahalukay at pinakikilatis sa ating lahat ng MGA PAGBASA sa Linggong ito ang ating puso at kalooban. ANG PAGTINGIN SA 'LOOB' AY ISANG PROSESO NA HINDI MADALI NGUNIT ITO AY MALAKING TULONG SA PAGKILALA NATIN SA ATING SARILI AT SA PAG-UNAWA AT PAGPAPABUTI NG ATING MGA UGNAYAN --- SA DIYOS AT SA KAPWA.
Bahagi ng lenguahe at kultura nating mga Pilipino ang salitang 'LOOB.' --- Ito rin ay tumutukoy sa ating 'PUSO.'
ITO ANG PAHAYAG NI JESUS SA EBANGHELYO:
‘Hindi ang pumapasok sa bibig ng tao
ang nakapagpaparumi sa kanya sa mata ng Diyos
kundi ang mga nagmumula sa kanya.’
Bakit nasabi ito ni Jesus? What is the context of this word of Jesus?
Ito ang tugon ni Jesus sa mga Pariseo at eskriba sa kanilang mapanghusgang pagpupuna nang makita nilang kumain ang mga alagad ni Jesus na hindi muna naghugas ng kanilang mga kamay:
‘Bakit hindi sumusunod ang mga alagad mo
sa mga turo ng ating mga ninuno?
Kumain sila nang hindi man lamang naghugas ng kamay
ayon sa paraang iniutos!’
The issue being raised by the Pharisees and scribe is not only about a question of hygiene. Hindi lamang ito tungkol sa kalinisang pangkatawan. THE QUESTION RAISED IS ABOUT BEING CLEAN OR BEING OTHERWISE, BEING UNCLEAN! IT IS ABOUT RIGHTEOUSNESS AND HOLINESS!
Ano ba ang nakarurumi sa tao sa paningin ng Diyos? --- WALANG IBA KUNDI ANG KASALANAN.
Sa kamalayan at pananaw ng mga Pariseo at eskriba, ang pagsunod sa Batas at ang kalinisan ay nangangahulugan ng kabanalan, ng pagiging matuwid at kawalang kasalanan. AT ANG HINDI PAGSUNOD SA KAUTUSANG ITO AT SA MARAMI PANG KAUTUSANG AT TUNTUNING MINANA NILA SA KANILANG MGA NINUNO AY NANGANGAHULUGAN NG PAGIGING MAKASALANAN, NG PAGIGING MARUMI.
For the Pharisees and scribes: RIGHTEOUSNESS AND HOLINESS IS EQUATED TO BEING CLEAN.And being clean means observing the Law and other regulations to the letter.
For them, holiness is external obedience to the letter of the Law. ANG GANITONG URI NG PAGSUNOD AT PAGTUPAD SA BATAS AY NAKABATAY SA KANILANG MOTIBASYON: upang sila’y ipagkamapuri ng mga tao bilang mga banal at matuwid na tao.
IBA ANG PAKAHULUGAN AT PANANAW NG DIYOS TUNGKOL SA PAGIGING MATUWID, TUNGKOL SA TUNAY NA KABANALAN. Para kay Jesus, ang kabanalan at pagiging matuwid ay hindi lamang sa panlabas na pagsunod sa Batas. Kulang ang ganitong kabanalan at pagiging matuwid.
WHAT IS HOLINESS AND RIGHTEOUSNESS according to our Readings for today?
1. ANG PAGIGING MATUWID AT BANAL AY NANGANGAHULUGAN NG PAGSUNOD SA BATAS AT TUNTUNIN NG DIYOS --- obedience to the Law.
Sa UNANG PAGBASA mula sa Aklat ng Deuteronomio, ito ang sinasabi at panghihikayat ni Moises sa mga Israelita:
‘Unawain ninyo at sundin ang tuntuning itinuturo ko sa inyo.
Huwag ninyo itong daragdagan at babawasan.
Sundin ninyo ito nang walang labis at walang kulang.
Unawain ninyo ito at sunding mabuti.’
2. ANG PAGIGING MATUWID AT BANAL AY NANGANGAHULUGAN NG PAGIGING MAKATOTOHANAN. --- Holiness and righteousness is about truthfulness and authenticity.
Ipinahayag sa Sulat ni Apostol Santiago ang ganitong diwa:
‘Niloob niyang tayo’y maging anak niya
sa pamamagitan ng salita ng katotohanan,
upang matangi tayo at maging higit
sa lahat ng kanyang mga nilalang.’
Ang pagiging makatotohanan ay nangangahulugan ng walang pagkakahati-hati sa atin. KUNG ANO ANG IPINAPAHAYAG NG BIBIG AT NG SALITA, IYON DIN NAMAN ANG NASASALAMIN SA GAWA. This is authenticity or better yet integrity!
At sa ganang ito, hindi maituturing na matuwid at banal ang mga Pariseo at eskriba sapagkat hindi nagtitiyap ang kanilang ginagawa sa kanilang sinasabi.
Kaya nga nawika ni Jesus sa EBANGHELYO:
‘Tama ang hula ni Isaias tungkol sa inyo.
Mapagpaimbabaw nga kayo, gaya ng kanyang isinulat:
‘PAGGALANG NA HANDOG SA AKIN NG BAYAN KO’Y PAIMBABAW LAMANG,
SAPAGKAT SA BIBIG AT HINDI SA PUSO ITO BUMUBUKAL.
PAGPURI’T PAGSAMBANG GINAGAWA NILA’Y WALANG KABULUHAN,
ANG UTOS NG TAO AY ITINUTURONG UTOS NG MAYKAPAL.’
May dagdag pa rito si Apostol Santiago:
‘Ganito ang tunay na pagkarelihiyoso
na minamarapat at kinalulugdan ng Diyos at Ama:
TULUNGAN ANG MGA ULILA AT MGA BABING BALO
SA KANILANG KAHIRAPAN, AT INGATAN ANG SARILI
NA HUWAG MAHAWA SA KASAMAAN NG SANLIBUTANG ITO.’
We are considered religious and righteous, even holy, when we act out the Law and the Word of God --- kung tumutulong tayo sa mga balo at mga ulila; sa madaling salita, kung umiibig tayo sa mga dukha at mga lubhang nangangailangan.
HOLINESS AND RIGHTEOUSNESS THEREFORE IS ABOUT CHARITY; IT IS ABOUT LOVING OTHERS AND GIVING OURSELVES TO THEM.
And this is what St. James clarifies in his Letter:
‘Mamuhay kayo ayon sa salita ng Diyos.
Kung ito’y pinakikinggan lamang ninyo
ngunit hindi isinasagawa,
dinadaya ninyo ang inyong sarili.’
At sa ganang ito, dito nagkukulang ang mga Pariseo at eskriba. And so, Jesus rebukes them asHYPOCRITES!
3. HOLINESS IS GOD’S INVITATION FOR US TO LOOK WITHIN US --- to search, scrutinize and get into our interior --- into our hearts!
Ang paanyayang ito ay parang hindi kaayaayang pakinggan at tanggapin. We resist when we are told to look into ourselves, our attitude and values. AYAW NATIN NA INUUKILKIL AT INUURIRAT AT HINAHALUKAY ANG ATING KALOOBAN, ANG ATING PUSO.
Reason: Because we will be confronted by ‘ghosts’ in our hearts.
Sabi ni Jesus:
‘Sapagkat sa loob --- sa puso ng tao ---
nagmumula ang masasamang isipang
nag-uudyok sa kanya na makiapid,
magnakaw, pumatay, mangalunya, mag-imbot,
at gumawa ng lahat ng kabuktutan,
tulad ng pagdaraya, kahalayan, pagkainggit,
paninirang-puri, kapalaluan at kahangalan.
ANG LAHAT NG ITO’Y NANGGAGALING SA PUSO NG TAO,
AT SIYANG NAGPAPARUMI SA KANYA.’
Ayaw nating tingnan ang mga ‘masasama’ sa atin. Oftentimes, we ignore these ‘bad’ things in us. Ayaw nga nating pinupuna, ayaw nating pinagsasabihan --- BECAUSE WE MIGHT REALIZE THAT THERE IS SO MUCH EVIL IN OUR HEARTS.
Ngunit ito ang paanyaya ni Jesus sa ating lahat: HALUKAYIN ANG IYONG PUSO AT MAKIKITA NATIN ANG URI NG ATING PAGKATAO. Sa gitna ng maraming kasamaan sa ating puso, naroon din ang tinig ng Panginoon na nagsasabi: ‘GAWIN MO ANG TAMA, IWASAN MO ANG MALI AT ANG KASALANAN!’
Sa pamamagitan pala ng ating paghalukay at pagsisid sa kaibuturan ng ating puso, doon din natin matatagpuan ang Diyos.
This is the voice of our conscience and the voice of our conscience is the voice of God in our hearts --- IT IS THE VOICE WITHIN US! IT IS THE WORD IN US. --- Ito ang kalooban at Salita ng Diyos sa ting kaibuturan ng puso na ayon kay Apostol Santiago sa IKALAWANG PAGBASA ay dapat na:
‘Buong pagpapakumbabang tanggapin
ang salita ng Diyos
na natanim sa inyong puso.
ITO ANG MAKAPAGLILIGTAS SA INYO.’
The Voice, the Word of God in our heart will tell us and move us to love. It is this love that is our salvation. It is God himself in our hearts.
Finally, who is holy and righteous in the eyes of God?
THE ONE WHO LOVES MOST IS THE ONE WHO IS HOLY AND RIGHTEOUS IN THE EYES OF GOD!
WHAT ‘IS ‘ WITHIN
OUR HEARTS!
Homily prepared by Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III - Parochial Vicar
Today's Readings are an invitation for all of us to look and examine ourselves interiorly. --- Pinahahalukay at pinakikilatis sa ating lahat ng MGA PAGBASA sa Linggong ito ang ating puso at kalooban. ANG PAGTINGIN SA 'LOOB' AY ISANG PROSESO NA HINDI MADALI NGUNIT ITO AY MALAKING TULONG SA PAGKILALA NATIN SA ATING SARILI AT SA PAG-UNAWA AT PAGPAPABUTI NG ATING MGA UGNAYAN --- SA DIYOS AT SA KAPWA.
Bahagi ng lenguahe at kultura nating mga Pilipino ang salitang 'LOOB.' --- Ito rin ay tumutukoy sa ating 'PUSO.'
- mababang loob
- masamang loob
- matibay ang loob
- mahinahon ang loob
- mabuting kalooban
- may kinikimkim sa loob
- manloloob
- nalooban
ITO ANG PAHAYAG NI JESUS SA EBANGHELYO:
‘Hindi ang pumapasok sa bibig ng tao
ang nakapagpaparumi sa kanya sa mata ng Diyos
kundi ang mga nagmumula sa kanya.’
Bakit nasabi ito ni Jesus? What is the context of this word of Jesus?
Ito ang tugon ni Jesus sa mga Pariseo at eskriba sa kanilang mapanghusgang pagpupuna nang makita nilang kumain ang mga alagad ni Jesus na hindi muna naghugas ng kanilang mga kamay:
‘Bakit hindi sumusunod ang mga alagad mo
sa mga turo ng ating mga ninuno?
Kumain sila nang hindi man lamang naghugas ng kamay
ayon sa paraang iniutos!’
The issue being raised by the Pharisees and scribe is not only about a question of hygiene. Hindi lamang ito tungkol sa kalinisang pangkatawan. THE QUESTION RAISED IS ABOUT BEING CLEAN OR BEING OTHERWISE, BEING UNCLEAN! IT IS ABOUT RIGHTEOUSNESS AND HOLINESS!
Ano ba ang nakarurumi sa tao sa paningin ng Diyos? --- WALANG IBA KUNDI ANG KASALANAN.
Sa kamalayan at pananaw ng mga Pariseo at eskriba, ang pagsunod sa Batas at ang kalinisan ay nangangahulugan ng kabanalan, ng pagiging matuwid at kawalang kasalanan. AT ANG HINDI PAGSUNOD SA KAUTUSANG ITO AT SA MARAMI PANG KAUTUSANG AT TUNTUNING MINANA NILA SA KANILANG MGA NINUNO AY NANGANGAHULUGAN NG PAGIGING MAKASALANAN, NG PAGIGING MARUMI.
For the Pharisees and scribes: RIGHTEOUSNESS AND HOLINESS IS EQUATED TO BEING CLEAN.And being clean means observing the Law and other regulations to the letter.
For them, holiness is external obedience to the letter of the Law. ANG GANITONG URI NG PAGSUNOD AT PAGTUPAD SA BATAS AY NAKABATAY SA KANILANG MOTIBASYON: upang sila’y ipagkamapuri ng mga tao bilang mga banal at matuwid na tao.
IBA ANG PAKAHULUGAN AT PANANAW NG DIYOS TUNGKOL SA PAGIGING MATUWID, TUNGKOL SA TUNAY NA KABANALAN. Para kay Jesus, ang kabanalan at pagiging matuwid ay hindi lamang sa panlabas na pagsunod sa Batas. Kulang ang ganitong kabanalan at pagiging matuwid.
WHAT IS HOLINESS AND RIGHTEOUSNESS according to our Readings for today?
1. ANG PAGIGING MATUWID AT BANAL AY NANGANGAHULUGAN NG PAGSUNOD SA BATAS AT TUNTUNIN NG DIYOS --- obedience to the Law.
Sa UNANG PAGBASA mula sa Aklat ng Deuteronomio, ito ang sinasabi at panghihikayat ni Moises sa mga Israelita:
‘Unawain ninyo at sundin ang tuntuning itinuturo ko sa inyo.
Huwag ninyo itong daragdagan at babawasan.
Sundin ninyo ito nang walang labis at walang kulang.
Unawain ninyo ito at sunding mabuti.’
- Sa ganang ito, maituturing na matuwid at banal ang mga Pariseo at eskriba.
- When you go to Church every Sunday, you are following the Law, the Commandment of God.
- Kapag iginagalang mo ang iyong ama at ina, tinutupad mo ang Batas.
- THIS IS OBEDIENCE TO THE LAW. --- Ngunit sa IKALAWANG PAGBASA (ayon sa Sulat ni Apostol Santiago), ang pagiging matuwid at kabanalan ay higit pa rito.
2. ANG PAGIGING MATUWID AT BANAL AY NANGANGAHULUGAN NG PAGIGING MAKATOTOHANAN. --- Holiness and righteousness is about truthfulness and authenticity.
Ipinahayag sa Sulat ni Apostol Santiago ang ganitong diwa:
‘Niloob niyang tayo’y maging anak niya
sa pamamagitan ng salita ng katotohanan,
upang matangi tayo at maging higit
sa lahat ng kanyang mga nilalang.’
Ang pagiging makatotohanan ay nangangahulugan ng walang pagkakahati-hati sa atin. KUNG ANO ANG IPINAPAHAYAG NG BIBIG AT NG SALITA, IYON DIN NAMAN ANG NASASALAMIN SA GAWA. This is authenticity or better yet integrity!
At sa ganang ito, hindi maituturing na matuwid at banal ang mga Pariseo at eskriba sapagkat hindi nagtitiyap ang kanilang ginagawa sa kanilang sinasabi.
Kaya nga nawika ni Jesus sa EBANGHELYO:
‘Tama ang hula ni Isaias tungkol sa inyo.
Mapagpaimbabaw nga kayo, gaya ng kanyang isinulat:
‘PAGGALANG NA HANDOG SA AKIN NG BAYAN KO’Y PAIMBABAW LAMANG,
SAPAGKAT SA BIBIG AT HINDI SA PUSO ITO BUMUBUKAL.
PAGPURI’T PAGSAMBANG GINAGAWA NILA’Y WALANG KABULUHAN,
ANG UTOS NG TAO AY ITINUTURONG UTOS NG MAYKAPAL.’
May dagdag pa rito si Apostol Santiago:
‘Ganito ang tunay na pagkarelihiyoso
na minamarapat at kinalulugdan ng Diyos at Ama:
TULUNGAN ANG MGA ULILA AT MGA BABING BALO
SA KANILANG KAHIRAPAN, AT INGATAN ANG SARILI
NA HUWAG MAHAWA SA KASAMAAN NG SANLIBUTANG ITO.’
We are considered religious and righteous, even holy, when we act out the Law and the Word of God --- kung tumutulong tayo sa mga balo at mga ulila; sa madaling salita, kung umiibig tayo sa mga dukha at mga lubhang nangangailangan.
HOLINESS AND RIGHTEOUSNESS THEREFORE IS ABOUT CHARITY; IT IS ABOUT LOVING OTHERS AND GIVING OURSELVES TO THEM.
And this is what St. James clarifies in his Letter:
‘Mamuhay kayo ayon sa salita ng Diyos.
Kung ito’y pinakikinggan lamang ninyo
ngunit hindi isinasagawa,
dinadaya ninyo ang inyong sarili.’
At sa ganang ito, dito nagkukulang ang mga Pariseo at eskriba. And so, Jesus rebukes them asHYPOCRITES!
3. HOLINESS IS GOD’S INVITATION FOR US TO LOOK WITHIN US --- to search, scrutinize and get into our interior --- into our hearts!
Ang paanyayang ito ay parang hindi kaayaayang pakinggan at tanggapin. We resist when we are told to look into ourselves, our attitude and values. AYAW NATIN NA INUUKILKIL AT INUURIRAT AT HINAHALUKAY ANG ATING KALOOBAN, ANG ATING PUSO.
Reason: Because we will be confronted by ‘ghosts’ in our hearts.
Sabi ni Jesus:
‘Sapagkat sa loob --- sa puso ng tao ---
nagmumula ang masasamang isipang
nag-uudyok sa kanya na makiapid,
magnakaw, pumatay, mangalunya, mag-imbot,
at gumawa ng lahat ng kabuktutan,
tulad ng pagdaraya, kahalayan, pagkainggit,
paninirang-puri, kapalaluan at kahangalan.
ANG LAHAT NG ITO’Y NANGGAGALING SA PUSO NG TAO,
AT SIYANG NAGPAPARUMI SA KANYA.’
Ayaw nating tingnan ang mga ‘masasama’ sa atin. Oftentimes, we ignore these ‘bad’ things in us. Ayaw nga nating pinupuna, ayaw nating pinagsasabihan --- BECAUSE WE MIGHT REALIZE THAT THERE IS SO MUCH EVIL IN OUR HEARTS.
Ngunit ito ang paanyaya ni Jesus sa ating lahat: HALUKAYIN ANG IYONG PUSO AT MAKIKITA NATIN ANG URI NG ATING PAGKATAO. Sa gitna ng maraming kasamaan sa ating puso, naroon din ang tinig ng Panginoon na nagsasabi: ‘GAWIN MO ANG TAMA, IWASAN MO ANG MALI AT ANG KASALANAN!’
Sa pamamagitan pala ng ating paghalukay at pagsisid sa kaibuturan ng ating puso, doon din natin matatagpuan ang Diyos.
This is the voice of our conscience and the voice of our conscience is the voice of God in our hearts --- IT IS THE VOICE WITHIN US! IT IS THE WORD IN US. --- Ito ang kalooban at Salita ng Diyos sa ting kaibuturan ng puso na ayon kay Apostol Santiago sa IKALAWANG PAGBASA ay dapat na:
‘Buong pagpapakumbabang tanggapin
ang salita ng Diyos
na natanim sa inyong puso.
ITO ANG MAKAPAGLILIGTAS SA INYO.’
The Voice, the Word of God in our heart will tell us and move us to love. It is this love that is our salvation. It is God himself in our hearts.
Finally, who is holy and righteous in the eyes of God?
THE ONE WHO LOVES MOST IS THE ONE WHO IS HOLY AND RIGHTEOUS IN THE EYES OF GOD!
21st SUNDAY IN ORDINARY TIME
Scriptural Readings: Joshua 24:1-2, 15-17, 18 / Psalm 34 / Ephesians 5:21-32 / John 6:60-69
‘DO YOU ALSO WANT TO LEAVE?’
Homily prepared by
Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III - Parochial Vicar
Commitment. ITO ANG PARANG HINAHANAP NI JESUS SA MGA TAO, SA KANYANG MGA ALAGAD.
Makikita natin ang isang larawan ni Jesus sa EBANGHELYO (ayon kay San Juan) na nagpapaningning ng kanyang pagiging isang tao: ‘DAHIL BA RITO’Y TATALIKURAN NA NINYO AKO? IBIG DIN BA NINYONG UMALIS?’
Ang kanyang mga kaibigan at mga tagasunod --- they who ate with him; silang mga tinuruan niya; silang mga itinuring niyang kaibigan: marami sa kanila ang tumalikod at hindi na sumunod sa kanya.
MASAKIT ANG IWAN AT TALIKURAN NG MGA ITINURING MONG KAIBIGAN. --- This is a common experience for all of us. Bawat isa rito, sa aking palagay, ay nakaranas na, na iwanan at talikdan ng isang matalik na kaibigan at minsan kahit ng sarili pang ka-pamilya. AND THIS IS A PAINFUL AND DISCOURAGING EXPERIENCE.
Why did the people desert Jesus? ANO ANG DAHILAN NG KANILANG PAG-IWAN KAY JESUS?
The reason is: DAHIL SA MABIBIGAT NA SALITA
‘Ako ang Tinapay ng Buhay na mula sa langit.’
‘Ang Tinapay ay ang aking laman.’
Ang Tinapay na ito ay bukal ng buhay na walang hanggan.
But even before these, marami nang mabibigat na pananalita at aral ang binitawan ni Jesus. Ang mga ito’y mabigat, hindi lamang dahil mahirap maunawaan, tanggapin, at paniwalaan, kundi dahil ito’y mahirap gawin at sundin.
‘Ibigin mo ang iyong kaaway.
‘Pray for those who persecute you!’
‘Kapag ikaw ay binato, batuhin mo ng tinapay.’
Kapag sinampal ka isang pisngi, turn the other cheek.
Ang nais maging una at maging dakila kailangang maging lingkod (o alipin) ng lahat.
Sell your properties and give to the poor.
Deny yourself, carry your cross and then come, follow me!
THESE ARE DIFFICULT WORDS AND TEACHINGS TO SWALLOW AND OBEY.
Ang pagtalikod at pag-iwan kay Jesus ay isang pagpapahayag ng kawalang-tiwala at kawalang-katapatan.
Para bang sinasabi: ENOUGH IS ENOUGH JESUS! I DON’T TRUST YOUR WORDS. I DON’T BELIEVE YOU ANYMORE!
Ito’y kakulangan ng pagtitiwala at pananampalataya, ng katapatan kay Jesus!
Bakit maraming pamilya ang nawawasak?
Bakit magulo ang pulitika sa bansa?
Bakit marami ang naghihirap?
Bakit maraming problema sa buhay ng tao at sa lipunang ginagalawan ng tao?
LAHAT NG ITO, ANG DAHILAN AY KAKULANGAN SA KATAPATAN.
Bakit nagiging taksil at hindi naging matapat?
1. Because of FORGETFULNESS
Sabi ng isang lumang kanta: ‘Ang tao’y marupok kaydaling lumimot...’
ANG TATAY – payday --- If he forgets na Tatay siya at may pamilyang naghihintay sa kanya, maggu-good time, magwawaldas ng pera. Ang resulta: GUTOM ANG PAMILYA!
ANG ISANG ESTUDYANTE --- nakalimot na may exam bukas, magbubulakbol, magtatambay o magdamag na bababad sa internet o cellphone; hindi makakapag-aral. Ang resulta: KALABASA ANG MAKUKUHA. BAGSAK!
ANG NANAY --- kapag nakalimot na magluto dahil libang na libang sa telenovela, pagdating ng mga anak at asawa: WALANG PAGKAIN!
ANG PARI, kapag nakalimot na siya ay pari --- manliligaw at mag-aastang parang binata.
ANG LINGKOD-BAYAN, kapag nakalimot na siya ay nararapat maglingkod sa bayan, ANG PAGLILINGKURAN AY SARILI at HINDI MAGLILINGKOD KUNDI MAGHIHINTAY NA SIYA ANG PAGLINGKURAN.
Sabi ng aking teacher sa theology: REMEMBERING IS SALVATION (kaligtasan); FORGETFULNESS IS DAMNATION (kapahamakan).
Sa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ni Josue), ipinapahayag ni Josue na tumalikod man ang ibang tao sa Panginoon, siya at ang kanyang angkan ay mananatiling tapat sa Panginoon at sa kanya’y patuloy na maglilingkod.
Naalaala rin ng mga taumbayan ang ginawa sa kanila ng Diyos, kaya ang sabi nila:
‘Wala kaming balak na talikuran ang Panginoon
at maglingkod sa mga diyus-diyusan.
Ang Panginoon na ating Diyos
ang siyang humango sa atin sa pagkaalipin sa Egipto.
Nasaksihan din namin ang mga kababalaghang ginawa niya
upang tayo’y maingatan saanman tayo mapadako
at mailigtas sa mga kaaway na ating nadaanan.’
THEY REMEMBERED WHAT GOD HAS DONE FOR THEM and so they made a resolution:
‘Kaya’t kami rin ay sa Panginoon maglilingkod.
Siya ang ating Diyos.’
ANONG URI NG KATAPATAN ANG HINIHINGI SA ATIN?
In the SECOND READING (from the Letter of St. Paul to the Ephesians), Paul gives us an idea of the kind of faithfulness that is being asked of us.
Ibinibigay ni San Pablo sa atin ang isang huwaran ng pagiging matapat, ang larawan ng katapatan ng mag-asawa o magsing-irog.
Ganito ang pangaral ni San Pablo:
‘Mga babae, pasakop kayo sa inyu-inyong asawa
tulad ng pagpapasakop ninyo sa Panginoon...
sapagkat ang lalaki ang ulo ng kanyang asawa...’
Ngunit , kalimitan namamali ang pakahulugan natin sa aral na ito ni San Pablo. This is often misinterpreted. We must interpret this ‘pagpapasakop’ in the context of the preceding line:
‘Mga lalaki, ibigin ninyo ang inyu-inyong asawa
GAYA NG PAG-IBIG NI KRISTO SA SIMBAHAN.’
Ang ibig sabihin po pala ng salitang ‘pasakop’ ay PAGGALANG SA BAWAT ISA, PAGMAMAHALAN, AT KATAPATAN katulad ng katapatan at pagmamalasakit na ipinakita ni Jesus sa Simbahan.
In the more than two centuries of the Catholic Church’s rich history, THE CHURCH HAS WEATHERED AND RECKONED MANY CHALLENGES. SHE HAS WITHSTOOD THE TESTS OF TIMES not because of Church leaders but because GOD IS FAITHFUL to the Church --- even if we had been unfaithful!
2. WHY DO WE BECOME UNFAITHFUL? --- Dahil sa ating pagiging makasarili --- because we become too engrossed and too in-loved with ourselves. In short, because oftentimes we are selfish.
Kung ano ang pabor sa akin,
kung ano ang magaan sa akin,
kung saan ako sisikat at makikilala,
kung saan may makukuha ako para sa aking sarili,
ITO ANG TATANGGAPIN NATIN!
But: if it is difficult,
if it means sacrifice on our part,
if it means I have to deny myself,
if it means I would have to lose something,
Sasabihin natin: ‘SIGE, KAYO NA LANG DIYAN HA?’
And so, there are times when we think and feel, WE DO NOT NEED GOD. WE HAVE NO NEED FOR GOD.
Again, let us not dare to forget that God is the source of our lives and everything that we are and everything that we have is because of God.
Narito si Jesus, nagtatanong sa atin:
‘Iiwanan din ba ninyo ako?’
‘Tatalikuran din ba ako ninyo?’
‘Ibig din ba ninyong umalis?’
Let us pray and ask for the grace of faith that we may stay with Jesus, that we re-commit ourselves to Jesus, Son of the Father and with the Holy Spirit, One God for ever and ever.
AMEN!
Homily prepared by
Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III - Parochial Vicar
Commitment. ITO ANG PARANG HINAHANAP NI JESUS SA MGA TAO, SA KANYANG MGA ALAGAD.
Makikita natin ang isang larawan ni Jesus sa EBANGHELYO (ayon kay San Juan) na nagpapaningning ng kanyang pagiging isang tao: ‘DAHIL BA RITO’Y TATALIKURAN NA NINYO AKO? IBIG DIN BA NINYONG UMALIS?’
Ang kanyang mga kaibigan at mga tagasunod --- they who ate with him; silang mga tinuruan niya; silang mga itinuring niyang kaibigan: marami sa kanila ang tumalikod at hindi na sumunod sa kanya.
MASAKIT ANG IWAN AT TALIKURAN NG MGA ITINURING MONG KAIBIGAN. --- This is a common experience for all of us. Bawat isa rito, sa aking palagay, ay nakaranas na, na iwanan at talikdan ng isang matalik na kaibigan at minsan kahit ng sarili pang ka-pamilya. AND THIS IS A PAINFUL AND DISCOURAGING EXPERIENCE.
Why did the people desert Jesus? ANO ANG DAHILAN NG KANILANG PAG-IWAN KAY JESUS?
The reason is: DAHIL SA MABIBIGAT NA SALITA
‘Ako ang Tinapay ng Buhay na mula sa langit.’
‘Ang Tinapay ay ang aking laman.’
Ang Tinapay na ito ay bukal ng buhay na walang hanggan.
But even before these, marami nang mabibigat na pananalita at aral ang binitawan ni Jesus. Ang mga ito’y mabigat, hindi lamang dahil mahirap maunawaan, tanggapin, at paniwalaan, kundi dahil ito’y mahirap gawin at sundin.
‘Ibigin mo ang iyong kaaway.
‘Pray for those who persecute you!’
‘Kapag ikaw ay binato, batuhin mo ng tinapay.’
Kapag sinampal ka isang pisngi, turn the other cheek.
Ang nais maging una at maging dakila kailangang maging lingkod (o alipin) ng lahat.
Sell your properties and give to the poor.
Deny yourself, carry your cross and then come, follow me!
THESE ARE DIFFICULT WORDS AND TEACHINGS TO SWALLOW AND OBEY.
Ang pagtalikod at pag-iwan kay Jesus ay isang pagpapahayag ng kawalang-tiwala at kawalang-katapatan.
Para bang sinasabi: ENOUGH IS ENOUGH JESUS! I DON’T TRUST YOUR WORDS. I DON’T BELIEVE YOU ANYMORE!
Ito’y kakulangan ng pagtitiwala at pananampalataya, ng katapatan kay Jesus!
Bakit maraming pamilya ang nawawasak?
Bakit magulo ang pulitika sa bansa?
Bakit marami ang naghihirap?
Bakit maraming problema sa buhay ng tao at sa lipunang ginagalawan ng tao?
LAHAT NG ITO, ANG DAHILAN AY KAKULANGAN SA KATAPATAN.
Bakit nagiging taksil at hindi naging matapat?
1. Because of FORGETFULNESS
Sabi ng isang lumang kanta: ‘Ang tao’y marupok kaydaling lumimot...’
ANG TATAY – payday --- If he forgets na Tatay siya at may pamilyang naghihintay sa kanya, maggu-good time, magwawaldas ng pera. Ang resulta: GUTOM ANG PAMILYA!
ANG ISANG ESTUDYANTE --- nakalimot na may exam bukas, magbubulakbol, magtatambay o magdamag na bababad sa internet o cellphone; hindi makakapag-aral. Ang resulta: KALABASA ANG MAKUKUHA. BAGSAK!
ANG NANAY --- kapag nakalimot na magluto dahil libang na libang sa telenovela, pagdating ng mga anak at asawa: WALANG PAGKAIN!
ANG PARI, kapag nakalimot na siya ay pari --- manliligaw at mag-aastang parang binata.
ANG LINGKOD-BAYAN, kapag nakalimot na siya ay nararapat maglingkod sa bayan, ANG PAGLILINGKURAN AY SARILI at HINDI MAGLILINGKOD KUNDI MAGHIHINTAY NA SIYA ANG PAGLINGKURAN.
Sabi ng aking teacher sa theology: REMEMBERING IS SALVATION (kaligtasan); FORGETFULNESS IS DAMNATION (kapahamakan).
Sa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ni Josue), ipinapahayag ni Josue na tumalikod man ang ibang tao sa Panginoon, siya at ang kanyang angkan ay mananatiling tapat sa Panginoon at sa kanya’y patuloy na maglilingkod.
Naalaala rin ng mga taumbayan ang ginawa sa kanila ng Diyos, kaya ang sabi nila:
‘Wala kaming balak na talikuran ang Panginoon
at maglingkod sa mga diyus-diyusan.
Ang Panginoon na ating Diyos
ang siyang humango sa atin sa pagkaalipin sa Egipto.
Nasaksihan din namin ang mga kababalaghang ginawa niya
upang tayo’y maingatan saanman tayo mapadako
at mailigtas sa mga kaaway na ating nadaanan.’
THEY REMEMBERED WHAT GOD HAS DONE FOR THEM and so they made a resolution:
‘Kaya’t kami rin ay sa Panginoon maglilingkod.
Siya ang ating Diyos.’
ANONG URI NG KATAPATAN ANG HINIHINGI SA ATIN?
In the SECOND READING (from the Letter of St. Paul to the Ephesians), Paul gives us an idea of the kind of faithfulness that is being asked of us.
Ibinibigay ni San Pablo sa atin ang isang huwaran ng pagiging matapat, ang larawan ng katapatan ng mag-asawa o magsing-irog.
Ganito ang pangaral ni San Pablo:
‘Mga babae, pasakop kayo sa inyu-inyong asawa
tulad ng pagpapasakop ninyo sa Panginoon...
sapagkat ang lalaki ang ulo ng kanyang asawa...’
Ngunit , kalimitan namamali ang pakahulugan natin sa aral na ito ni San Pablo. This is often misinterpreted. We must interpret this ‘pagpapasakop’ in the context of the preceding line:
‘Mga lalaki, ibigin ninyo ang inyu-inyong asawa
GAYA NG PAG-IBIG NI KRISTO SA SIMBAHAN.’
Ang ibig sabihin po pala ng salitang ‘pasakop’ ay PAGGALANG SA BAWAT ISA, PAGMAMAHALAN, AT KATAPATAN katulad ng katapatan at pagmamalasakit na ipinakita ni Jesus sa Simbahan.
In the more than two centuries of the Catholic Church’s rich history, THE CHURCH HAS WEATHERED AND RECKONED MANY CHALLENGES. SHE HAS WITHSTOOD THE TESTS OF TIMES not because of Church leaders but because GOD IS FAITHFUL to the Church --- even if we had been unfaithful!
2. WHY DO WE BECOME UNFAITHFUL? --- Dahil sa ating pagiging makasarili --- because we become too engrossed and too in-loved with ourselves. In short, because oftentimes we are selfish.
Kung ano ang pabor sa akin,
kung ano ang magaan sa akin,
kung saan ako sisikat at makikilala,
kung saan may makukuha ako para sa aking sarili,
ITO ANG TATANGGAPIN NATIN!
But: if it is difficult,
if it means sacrifice on our part,
if it means I have to deny myself,
if it means I would have to lose something,
Sasabihin natin: ‘SIGE, KAYO NA LANG DIYAN HA?’
And so, there are times when we think and feel, WE DO NOT NEED GOD. WE HAVE NO NEED FOR GOD.
Again, let us not dare to forget that God is the source of our lives and everything that we are and everything that we have is because of God.
Narito si Jesus, nagtatanong sa atin:
‘Iiwanan din ba ninyo ako?’
‘Tatalikuran din ba ako ninyo?’
‘Ibig din ba ninyong umalis?’
Let us pray and ask for the grace of faith that we may stay with Jesus, that we re-commit ourselves to Jesus, Son of the Father and with the Holy Spirit, One God for ever and ever.
AMEN!
19th SUNDAY IN ORDINARY TIME
Scriptural Readings: 1 Kings 19:4-8 / Psalm 34 / Ephesians 4:30 – 5:2 / John 6:41-51
LIFE IS ABOUT RELATIONSHIPS!
Homily Prepared by
Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III Parochial Vicar
No man (woman) is an island. --- WALANG SINUMAN ANG NABUBUHAY NA NAG-IISA.
Ipinapanganak tayo sa loob ng isang pamilya. Nabubuhay tayo nang may kasama --- mga kaibigan, mga kakilala, mga kaklase, mga katrabaho; MAY KAPWA ANG TAO!
THIS IS THE NATURE OF HUMAN BEINGS because according to the Catechism for Filipino Catholics (#687): ‘persons are open and relational by nature...we grow into our full selves as persons only in relating to others.’
Sa madali at maikling pananalita, nakakamit lamang natin ang kaganapan ng ating buhay sa pamamagitan ng ating pakikiugnay sa iba.
Ngunit hindi lahat ng ugnayan ng tao ay nagiging daan ng upang maranasan at makamtan ang buhay. NOT ALL HUMAN RELATIONSHIPS ARE LIFE-GIVING.
Halimbawa:
Kung ang ugnayan ng mag-asawa ay punung-puno ng pananakit na pisikal at emosyonal, kung nananakit lamang at hindi naggagalangan ang mag-asawa --- HANGGA’T HINDI ITO NABABAGO, HINDI KAILANMAN MAGTATAGUYOD NG MAGANDANG BUHAY ANG GANITONG UGNAYAN.
Kung ang iyong barkadahang sinasamahan ay tropa ng mga nagdodroga, hindi ito magdudulot ng kaganapan ng buhay. Kamatayan ang pupuntahan ng ganitong ugnayan.
Human relationships are forged to promote life and there is promotion of life of the persons involved when we share what we are and what we have to others. --- MAGANDA AT MABUTI ANG UGNAYAN KUNG ITO’Y NAGBIBIGAY BUHAY SA ATIN; KUNG ANG BUHAY NATIN AY MAS NAGIGING MABUNGA AT MAKAHULUGAN. --- But if relationships are not promotive of and not life-giving, such relationships are a farce and a lie.
IBA-IBANG UGNAYAN ANG MAKIKITA NATIN SA ATING MGA PAGBASA NGAYON:
Sa UNANG PAGBASA mula sa Unang Aklat ng Mga Hari, ipinakikita ang karanasan ni Elias bilang propeta at ang ugnayan niya sa Panginoon.
Hinihiling ng Propeta Elias sa Diyos na siya’y kunin na lamang sapagkat hindi naman namumunga ang kanyang pangangaral at pagsasaksi tungkol sa Diyos. Sabi ni Propeta Elias:
‘Panginoon, kunin na po ninyo ako.
Ako po’y hirap na hirap na.
Nais ko na pong mamatay.’
Bakit ganito ang sentimiyento at panalangin ni Elias? SAPAGKAT SA KABILA NG KANYANG PAGPAPAHAYAG AT PANGANGARAL HINDI PA RIN NAMAN TUMATALIKOD SA KASALANAN ANG MGA TAO; AYAW NAMANG MAKINIG SA KANYA ANG MGA TAO. Nawawalan na siya ng pag-asa sa kanyang gawain. Nabibigatan na siya sa kanyang misyong magpahayag at mangaral. In the midst of despair and hopelessness, the Lord has come to the Prophet Elijah. Sa pamamagitan ng anghel ng Diyos, ipinadama ng Panginoon sa desperadong si Elias ang kanyang pagkandili. Dalawang beses siyang binigyan ng pagkain at inumin ng anghel.
AT MULING LUMAKAS ANG LOOB AT BUHAY NI ELIAS DAHIL SA PAGKAIN AT INUMING KALOOB SA KANYA NG ANGHEL NG DIYOS, kaya ang nanghihinang propeta, na muling binusog ng pagkain at inuming mula sa Diyos, ngayo’y naglakbay ng apatnapung-araw at apatnapung gabi, hanggangang sa Horeb, ang Bundok ng Diyos. --- he found a new lease in life for him to be able to continue his mission as God’s prophet among men and women.
Ganito rin naman minsan ang ating buhay. Kapag sagad na sagad na at lugmok na lugmok na tayo sa ating mga kabigatan sa buhay, parang mas maigi na lamang na wakasan ang buhay. Nais na nating sumuko. Ang iba nga sa ating mga kapatid, kinikitil ang sariling buhay.
Lo and behold! Ang kuwento ng buhay ni Elias ay isang panggising sa atin: SA GITNA NG ATING MGA DALAHIN SA BUHAY, kapag parang susuko na tayo: GOD SENDS ANGELS TO FEED US WITH LIFE-GIVING FOOD AND DRINK! --- ang pagkain at inuming ito ang magpapanatili sa atin at magpapanumbalik ng ating ugnayan sa Diyos!
Sa EBANGHELYO ayon kay San Juan, ipinakikita ang pagnanais ni Jesus na makiugnay sa mga tao, sa kanyang mga kababayan. Kilala ng mga tao si Jesus, kababayan nila si Jesus. Nagpakilala sa kanila si Jesus: ‘AKO ANG PAGKAING BUMABA MULA SA LANGIT.’
Ngunit nagbulung-bulungan ang mga tao. Paanong mangyayari na si Jesus ay mula sa langit gayong ‘kilala natin ang kanyang ama’t ina.’
Narito si Jesus na nagbubukas ng kanyang sarili para sa isang ugnayang magbibigay buhay sa mga tao. Pero tumanggi ang mga tao sa ugnayang iniaalay ni Jesus sa kanila at ang dahilan: THEY KNOW WHO JESUS IS. After all, Jesus is a townmate; Jesus is just one of them.
But did they really know Jesus? --- No, they did not realize and they did not believe that indeed Jesus is directly related to God. --- HINDI NILA LUBUSANG MAPANIWALAAN NA SI JESUS AY MAY KAUGNAYAN SA DIYOS AMA.
Sa madaling salita, wala silang pananampalataya kay Jesus. Ang kakulangan ng pananampalataya ng mga tao ay bumulag sa kanilang mga mata at nagpamanhid sa kanilang mga puso upang kilalanin si Jesus na siyang pagkaing nagbibigay-buhay. ANG PANANAMPALATAYA AY BIYAYA MULA SA DIYOS AMA AT SA ESPIRITU.
‘Walang makalalapit sa akin
malibang dalhin siya ng Amang nagsugo sa akin.
At ang lalapit sa akin ay muli kung bubuhayin sa huling araw.’
Hindi naman hiwalay sa ganitong paniniwala ng mga tao ang ating mga sarili. We usually take for granted the prophets among us sent by God.
---- Kapag may nagsasabi ng totoo at tama, we tell them: KILL JOY KA TALAGA!
---- Kapag may nagtatama sa ating mga maling gawa at paniniwala, we tell them: BAGUHIN MO MUNA SARILI MO, BAGO MO AKO ITAMA. Parang ang sinasabi natin, anong karapatan meron ka para ako’y pangaralan.
---- Nariyang hinuhusgahan natin ang iba dahil sa ating palagay tayo ay mas mabuti at mas nakatataas sa ating kapwa.
---- Nariyang minamaliit natin ang kakayahan n gating kapwa.
---- Iyong mga taong nagtatama, tumutulong, at nagbibigay ng kanilang sarili --- SILA PA ANG KALIMITANG NAPAGBUBUNTUNAN NG ATING PAGHUHUSGA, NG REJECTION AT PAG-UUSIG.
Pero sa IKALAWANG PAGBASA mula sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Efeso, tinatagubilinan tayo:
‘Mga kapatid... alisin na ninyo ang lahat ng sama ng loob,
galit at poot; huwag na kayong mambubulyaw, manlalait,
mananakit ng damdamin ng kapwa.’
Hinihikayat tayo ni San Pablo na igalang ang kaloob ng Diyos na Espiritu Santo. Instead of scorn and apathy towards our brothers and sisters, St. Paul exhorts us to be kind and merciful to one another:
‘Maging mabait kayo at maawain sa isa’t isa,
at magpatawaran tulad ng pagpapatawad sa inyo ng Diyos
sa pamamagitan ni Kristo.’
This is the mark of a Christian who has a good relationship with neighbours and fellow men and women. This is also a sign that the Holy Spirit is with us. Ito rin ang katunayan na tayong lahat ay mga anak na minamahal ng Diyos!
Ngunit may mas mahalagang bilin si San Pablo sa ating lahat:
‘... tularan ninyo siya (si Jesus).
Mamuhay kayong puspos ng pag-ibig
tulad ni Kristo.’
Ito ang panawagan sa atin ng Panginoon: YAMANG TAYO’Y INIBIG NG DIYOS, TAYO RIN AY UMIBIG SA ATING KAPWA. --- Si Jesus na Tinapay na nagbibigay-buhay, tinanggap natin at sinasampalatayanan...
Tinatanggap natin ang Tinapay ng Buhay --- ang kanyang Salita, ang kanyang Katawan at Dugo sa Banal na Misa.
TAYO RIN NAWA’Y MAGING MGA TINAPAY NA NAGBIBIGAY BUHAY SA ATING SAMBAYANAN, SA ATING BAWAT KAPATID AT KAPWA --- nang sa gayo’y maranasan din nila ang buhay na nakaugnay sa Diyos at sa bawat isa.
Homily Prepared by
Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III Parochial Vicar
No man (woman) is an island. --- WALANG SINUMAN ANG NABUBUHAY NA NAG-IISA.
Ipinapanganak tayo sa loob ng isang pamilya. Nabubuhay tayo nang may kasama --- mga kaibigan, mga kakilala, mga kaklase, mga katrabaho; MAY KAPWA ANG TAO!
THIS IS THE NATURE OF HUMAN BEINGS because according to the Catechism for Filipino Catholics (#687): ‘persons are open and relational by nature...we grow into our full selves as persons only in relating to others.’
Sa madali at maikling pananalita, nakakamit lamang natin ang kaganapan ng ating buhay sa pamamagitan ng ating pakikiugnay sa iba.
Ngunit hindi lahat ng ugnayan ng tao ay nagiging daan ng upang maranasan at makamtan ang buhay. NOT ALL HUMAN RELATIONSHIPS ARE LIFE-GIVING.
Halimbawa:
Kung ang ugnayan ng mag-asawa ay punung-puno ng pananakit na pisikal at emosyonal, kung nananakit lamang at hindi naggagalangan ang mag-asawa --- HANGGA’T HINDI ITO NABABAGO, HINDI KAILANMAN MAGTATAGUYOD NG MAGANDANG BUHAY ANG GANITONG UGNAYAN.
Kung ang iyong barkadahang sinasamahan ay tropa ng mga nagdodroga, hindi ito magdudulot ng kaganapan ng buhay. Kamatayan ang pupuntahan ng ganitong ugnayan.
Human relationships are forged to promote life and there is promotion of life of the persons involved when we share what we are and what we have to others. --- MAGANDA AT MABUTI ANG UGNAYAN KUNG ITO’Y NAGBIBIGAY BUHAY SA ATIN; KUNG ANG BUHAY NATIN AY MAS NAGIGING MABUNGA AT MAKAHULUGAN. --- But if relationships are not promotive of and not life-giving, such relationships are a farce and a lie.
IBA-IBANG UGNAYAN ANG MAKIKITA NATIN SA ATING MGA PAGBASA NGAYON:
Sa UNANG PAGBASA mula sa Unang Aklat ng Mga Hari, ipinakikita ang karanasan ni Elias bilang propeta at ang ugnayan niya sa Panginoon.
Hinihiling ng Propeta Elias sa Diyos na siya’y kunin na lamang sapagkat hindi naman namumunga ang kanyang pangangaral at pagsasaksi tungkol sa Diyos. Sabi ni Propeta Elias:
‘Panginoon, kunin na po ninyo ako.
Ako po’y hirap na hirap na.
Nais ko na pong mamatay.’
Bakit ganito ang sentimiyento at panalangin ni Elias? SAPAGKAT SA KABILA NG KANYANG PAGPAPAHAYAG AT PANGANGARAL HINDI PA RIN NAMAN TUMATALIKOD SA KASALANAN ANG MGA TAO; AYAW NAMANG MAKINIG SA KANYA ANG MGA TAO. Nawawalan na siya ng pag-asa sa kanyang gawain. Nabibigatan na siya sa kanyang misyong magpahayag at mangaral. In the midst of despair and hopelessness, the Lord has come to the Prophet Elijah. Sa pamamagitan ng anghel ng Diyos, ipinadama ng Panginoon sa desperadong si Elias ang kanyang pagkandili. Dalawang beses siyang binigyan ng pagkain at inumin ng anghel.
AT MULING LUMAKAS ANG LOOB AT BUHAY NI ELIAS DAHIL SA PAGKAIN AT INUMING KALOOB SA KANYA NG ANGHEL NG DIYOS, kaya ang nanghihinang propeta, na muling binusog ng pagkain at inuming mula sa Diyos, ngayo’y naglakbay ng apatnapung-araw at apatnapung gabi, hanggangang sa Horeb, ang Bundok ng Diyos. --- he found a new lease in life for him to be able to continue his mission as God’s prophet among men and women.
Ganito rin naman minsan ang ating buhay. Kapag sagad na sagad na at lugmok na lugmok na tayo sa ating mga kabigatan sa buhay, parang mas maigi na lamang na wakasan ang buhay. Nais na nating sumuko. Ang iba nga sa ating mga kapatid, kinikitil ang sariling buhay.
Lo and behold! Ang kuwento ng buhay ni Elias ay isang panggising sa atin: SA GITNA NG ATING MGA DALAHIN SA BUHAY, kapag parang susuko na tayo: GOD SENDS ANGELS TO FEED US WITH LIFE-GIVING FOOD AND DRINK! --- ang pagkain at inuming ito ang magpapanatili sa atin at magpapanumbalik ng ating ugnayan sa Diyos!
Sa EBANGHELYO ayon kay San Juan, ipinakikita ang pagnanais ni Jesus na makiugnay sa mga tao, sa kanyang mga kababayan. Kilala ng mga tao si Jesus, kababayan nila si Jesus. Nagpakilala sa kanila si Jesus: ‘AKO ANG PAGKAING BUMABA MULA SA LANGIT.’
Ngunit nagbulung-bulungan ang mga tao. Paanong mangyayari na si Jesus ay mula sa langit gayong ‘kilala natin ang kanyang ama’t ina.’
Narito si Jesus na nagbubukas ng kanyang sarili para sa isang ugnayang magbibigay buhay sa mga tao. Pero tumanggi ang mga tao sa ugnayang iniaalay ni Jesus sa kanila at ang dahilan: THEY KNOW WHO JESUS IS. After all, Jesus is a townmate; Jesus is just one of them.
But did they really know Jesus? --- No, they did not realize and they did not believe that indeed Jesus is directly related to God. --- HINDI NILA LUBUSANG MAPANIWALAAN NA SI JESUS AY MAY KAUGNAYAN SA DIYOS AMA.
Sa madaling salita, wala silang pananampalataya kay Jesus. Ang kakulangan ng pananampalataya ng mga tao ay bumulag sa kanilang mga mata at nagpamanhid sa kanilang mga puso upang kilalanin si Jesus na siyang pagkaing nagbibigay-buhay. ANG PANANAMPALATAYA AY BIYAYA MULA SA DIYOS AMA AT SA ESPIRITU.
‘Walang makalalapit sa akin
malibang dalhin siya ng Amang nagsugo sa akin.
At ang lalapit sa akin ay muli kung bubuhayin sa huling araw.’
Hindi naman hiwalay sa ganitong paniniwala ng mga tao ang ating mga sarili. We usually take for granted the prophets among us sent by God.
---- Kapag may nagsasabi ng totoo at tama, we tell them: KILL JOY KA TALAGA!
---- Kapag may nagtatama sa ating mga maling gawa at paniniwala, we tell them: BAGUHIN MO MUNA SARILI MO, BAGO MO AKO ITAMA. Parang ang sinasabi natin, anong karapatan meron ka para ako’y pangaralan.
---- Nariyang hinuhusgahan natin ang iba dahil sa ating palagay tayo ay mas mabuti at mas nakatataas sa ating kapwa.
---- Nariyang minamaliit natin ang kakayahan n gating kapwa.
---- Iyong mga taong nagtatama, tumutulong, at nagbibigay ng kanilang sarili --- SILA PA ANG KALIMITANG NAPAGBUBUNTUNAN NG ATING PAGHUHUSGA, NG REJECTION AT PAG-UUSIG.
Pero sa IKALAWANG PAGBASA mula sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Efeso, tinatagubilinan tayo:
‘Mga kapatid... alisin na ninyo ang lahat ng sama ng loob,
galit at poot; huwag na kayong mambubulyaw, manlalait,
mananakit ng damdamin ng kapwa.’
Hinihikayat tayo ni San Pablo na igalang ang kaloob ng Diyos na Espiritu Santo. Instead of scorn and apathy towards our brothers and sisters, St. Paul exhorts us to be kind and merciful to one another:
‘Maging mabait kayo at maawain sa isa’t isa,
at magpatawaran tulad ng pagpapatawad sa inyo ng Diyos
sa pamamagitan ni Kristo.’
This is the mark of a Christian who has a good relationship with neighbours and fellow men and women. This is also a sign that the Holy Spirit is with us. Ito rin ang katunayan na tayong lahat ay mga anak na minamahal ng Diyos!
Ngunit may mas mahalagang bilin si San Pablo sa ating lahat:
‘... tularan ninyo siya (si Jesus).
Mamuhay kayong puspos ng pag-ibig
tulad ni Kristo.’
Ito ang panawagan sa atin ng Panginoon: YAMANG TAYO’Y INIBIG NG DIYOS, TAYO RIN AY UMIBIG SA ATING KAPWA. --- Si Jesus na Tinapay na nagbibigay-buhay, tinanggap natin at sinasampalatayanan...
Tinatanggap natin ang Tinapay ng Buhay --- ang kanyang Salita, ang kanyang Katawan at Dugo sa Banal na Misa.
TAYO RIN NAWA’Y MAGING MGA TINAPAY NA NAGBIBIGAY BUHAY SA ATING SAMBAYANAN, SA ATING BAWAT KAPATID AT KAPWA --- nang sa gayo’y maranasan din nila ang buhay na nakaugnay sa Diyos at sa bawat isa.
18th SUNDAY IN ORDINARY TIME
Scriptural Readings: Exodus 16: 2-4, 12-15 / Psalm 78 / Ephesians 4:17, 20-24 / John 6:24-35
JESUS CHRIST: SOURCE OF LIFE
Homily prepared by
Rev. Fr. Miguel Reyes Concepcion, III - Parochial Vicar
When Americans go hungry, they eat meat, bread or fruits.
When Italians go hungry, they eat pasta.
When Mexicans go hungry, they eat tacos and tortillas.
When Filipinos go hungry, we eat rice and ulam, for some; and lugaw, maybe for most.
WHAT DO CHRISTIANS EAT WHEN THEY GO HUNGRY?
4 kinds of hunger:
1. physical hunger --- pisikal na pagkagutom
Ito ay totoo sa napakaraming tao sa buong mundo. At sa ating bansa, maraming pamilya ang halos hindi kumakain ng tatlong beses isang araw, ang batayang bilang ng pagkain sa araw-araw. Kumbaga, maraming tao, maraming pamilya ang natutulog nang may kumakalam na sikmura dahil sa kasalatan sa pagkain.
The solution for this kind of hunger is to have something to eat. --- Kanin, ulam, at inumin ang nakapapawi at nakatitighaw ng ganitong uri ng pagkagutom.
Ang ganitong uri ng pagkagutom ay muling mararanasan matapos na ang epekto ng pagkain ay lumipas. --- Kaya nga tayo kumakain ng agahan, ng tanghalian, at ng hapunan. MABUBUSOG ANG TAO NGUNIT PAGLIPAS NG ILANG ORAS, MULI NA NAMAN TAYONG MAGUGUTOM.
2. Intellectual hunger --- pagkagutom sa kaalaman (ignorance and hunger for knowledge)
Ang anumang aspeto ng sinasabi nating pag-unlad at pagsulong ng tao, ang makabagong teknolohiya at makabagong kaisipan at pilosopiya, ay bunga ng kagutuman ng tao sa kaalaman.
In each one of us, even among little and young kids, there is a hunger to know answers to questions we ask. ---
Halimbawa: There is a computer in every nook and cranny of the world because people asked: Is there a way to make communication more accessible and faster?
Kung walang pagtatanong at pagsasaliksik sa kasagutan sa mga tanong na ito, wala ring matutuklasan na mga lunas at sagot sa ganitong uri ng pagkagutom.
Pansinin natin ang inyong mga batang anak. Punung-puno sila ng mga katanungan: Bakit po bughaw ang langit? Ano po ang ibig sabihin ng ganito at ng ganyan?
Ang ganitong uri ng kagutuman o kasalatan ay natutuganan ng pag-aaral, pagsasaliksik (research) at pangangaral.
3. Emotional hunger --- kaguluhan sa pandamdam at kalooban
Maaaring natutugunan ang pisikal at intellectual na pagkagutom. Nakakakain ang tao ng tatlong beses isang araw, may dagdag pang merienda in between these meals at kapag inabot ng hatinggabi sa panonood ng mga palabas sa telebisyon o kaya’y sa huntahan, meron pang midnight snacks.
May mga pagkakataon pa rin na may kulang sa damdamin ng tao. Ang emotional hunger ay nangangahulugan ng kahungkagan ng damdamin ng tao.
Kaya nga sa panahon ngayon, marami ang nakararanas ng depression. Dala raw ito, ayon sa iba’t ibang pag-aaral, ng mga hinahangad ng tao ngunit hindi maabot-abot ang mga inaasahan.
4. Spiritual hunger --- kasalatan sa mga espiritwal na bagay
Ito ang pinakamalalim na uri ng pagkagutom. Hindi ito natutugunan ng pagkaing ating kinakain. Hindi rin sapat ang kaalaman at talinong ating natututunan upang ito ay matugunan.
Ang kahungkagan n gating pandamdam at emosyon ay may malaking kinalaman sa ganitong uri ng pagkagutom.
ANG UNANG TATLONG URI NG PAGKAGUTOM AY MAAARING MAGAWAN NG PARAAN NATING MGA TAO. Ngunit, ang spiritual hunger, tanging ang Diyos lamang ang makakatighaw at makakapuno sa ganitong uri ng pagkagutom.
Sa EBANGHELYO, ipinahahayag na ang pagkaing pisikal (tinapay) ang hinahanap ng mga tao. Ito ang tinutukoy ni Jesus na layunin ng mga tao kaya sila’y sumunod sa kinaroroonan ni Jesus at ng kanyang mga alagad:
‘Sinasabi ko sa inyo: hinahanap ninyo ako
hindi dahil sa mga kababalaghang nakita ninyo,
kundi dahil sa nakakain kayo ng tinapay at nabusog.’
Tanging pisikal na pagkagutom ang tinutugunan ng pagkaing ganito. Kaya sinabi ni Jesus sa mga tao:
‘Gumawa kayo, hindi upang magkaroon ng pagkaing nasisira,
kundi upang magkaroon ng pagkaing hindi nasisira
at nagbibigay ng buhay na walang hanggan.’
Hinihikayat ni Jesus ang mga tao na huwag lamang ang tinapay na nakabubusog sa pisikal na pagkagutom ang hananpin ng mga tao. Nabubulok ito. Nasisira ang pagkain. Nawawala rin ang dulot nitong pagkabusog. Let us remember what Jesus’ response to the devil was when he was tempted to transform the stones into bread: MAN DOES NOT LIVE BY BREAD ALONE BUT BY EVERY WORD THAT COMES FROM THE MOUTH OF GOD!
Paano magkakaroon ang mga tao ng pagkaing hindi nasisira at nagdudulot ng buhay na walang hanggan? What are we supposed to do to gain that bread that gives eternal life?
‘ITO ANG IPINAGAGAWA SA INYO NG DIYOS:
manalig kayo sa sinugo niya!’
NAGPAPAKILALA SI JESUS SA PAMAMAGITAN NG MGA GAWA NIYANG KABABALAGHAN BILANG SINUGO NG DIYOS. --- Mula sa kasalan sa Cana hanggang sa pagpapakain ng limanlibong kalalakihan, hindi pa kabilang ang mga babae at mga kabataan, apat na himala na ang nagagawa ni Kristo.
DID THE PEOPLE BELIEVE THAT HE IS THE ONE SENT BY GOD?
At this point, humihingi ng katunayan ang mga tao upang sila’y maniwala na si Jesus ang sinugo ng Diyos:
‘Ano pong kababalaghan ang maipapakita ninyo
upang manalig kami sa inyo?
Ano po ang gagawin ninyo?’
At ipinaalala ng mga tao kay Jesus:
‘Ang aming mga magulang
ay kumain ng manna sa ilang,
ayon sa nasusulat,
‘Sila’y binigyan niya ng pagkaing mula sa langit.’
Sa bahaging ito ng salaysay sa EBANGHELYO, itinuwid ni Jesus ang kanilang kamalayan: HINDI SI MOISES ANG NAGBIGAY SA KANILA NG PAGKAIN KUNDI ANG DIYOS, ANG AMA NI JESUS, ANG NAGBIGAY SA MGA TAO NG PAGKAIN SA ILANG na isinasalaysay sa UNANG PAGBASA mula sa Aklat ng Exodo.
Sabi ni Jesus:
Ang aking Ama... ‘siya ang nagbibigay sa inyo ng tunay na pagkaing mula sa langit. Sapagkat ang pagkaing bigay ng Diyos ay yaong bumaba mula sa langit at nagbibigay-buhay sa sanlibutan.’
AT TAHASAN NIYANG SINABI:
‘AKO ANG PAGKAING NAGBIBIGAY BUHAY... ANG LUMALAPIT SA AKIN AY HINDI NA MAGUGUTOM, AT ANG NANANALIG SA AKIN AY HINDI NA NAUUHAW KAILANMAN!
Mga kapatid, narito si Jesus na nagpapakilala bilang TINAPAY NG BUHAY --- ang pagkaing mula sa langit!
TATLONG MGA ARAL MULA SA ATING MGA PAGBASA:
1. Ang pagkaing mula sa itaas (bread from above) ay hindi lamang galing sa taas na bumagsak sa lupa kundi ito’y mula sa itaas dahil ang nagkaloob nito ay Diyos. --- ANG TINAPAY NA ITO AY IBINIGAY UPANG TAYONG LAHAT AY HINDI LAMANG MABUSOG KUNDI MAGKAROON NG BUHAY!
2. Sumunod ang mga tao kay Jesus sapagkat nakita nila na siya ang pinagmumulan ng tinapay ayon sa kanilang naranasan sa pagpapakain ng libu-libong katao. They did not realize that he is not only the source of bread BUT THAT HE IS ALSO THE SOURCE OF LIFE!
3. Ang pumupuno sa ating iba’t ibang uri ng pagkagutom lalo na ang pagkagutom na espiritwal ay hindi lamang tinapay kundi ang pananampalataya natin sa Salita ng Diyos --- ANG SALITA NG DIYOS NA NAGBIBIGAY BUHAY, ANG SALITA NG DIYOS NA NAGKATAWANG-TAO --- si Jesus na ating Panginoon!
ITO ANG ATING PANANAMPALATAYANG TINANGGAP. --- na si Jesus bilang Tinapay ng Buhay ang bukal ng kaganapan n gating pag-iral bilang mga tao.
ANG PANANAMPALATAYANG ITO KAY JESUS AY NARARAPAT NA MAGDULOT NG PAGBABAGONG BUHAY SA ATING LAHAT. Kaya sa IKALAWANG PAGBASA, hinihikayat tayo ni San Pablo:
‘Huwag kayong mamuhay na gaya ng mga Hentil...
kung talagang pinakinggan ninyo ang aral niya
at naturuan kayo ng katotohanang na kay Jesus, ...
iwan na ninyo ang dating pamumuhay.
Hubarin na ninyo ang dating pagkatao,
na napapahamak dahil sa masasamang pita.
MAGBAGO NA KAYO NG DIWA AT PAG-IISIP...’
upang makita sa atin ang bagong pagkatao...
na makita sa atin ang mukha at larawan ng Diyos Ama, Anak at Espiritu Santo. AMEN!
Homily prepared by
Rev. Fr. Miguel Reyes Concepcion, III - Parochial Vicar
When Americans go hungry, they eat meat, bread or fruits.
When Italians go hungry, they eat pasta.
When Mexicans go hungry, they eat tacos and tortillas.
When Filipinos go hungry, we eat rice and ulam, for some; and lugaw, maybe for most.
WHAT DO CHRISTIANS EAT WHEN THEY GO HUNGRY?
4 kinds of hunger:
1. physical hunger --- pisikal na pagkagutom
Ito ay totoo sa napakaraming tao sa buong mundo. At sa ating bansa, maraming pamilya ang halos hindi kumakain ng tatlong beses isang araw, ang batayang bilang ng pagkain sa araw-araw. Kumbaga, maraming tao, maraming pamilya ang natutulog nang may kumakalam na sikmura dahil sa kasalatan sa pagkain.
The solution for this kind of hunger is to have something to eat. --- Kanin, ulam, at inumin ang nakapapawi at nakatitighaw ng ganitong uri ng pagkagutom.
Ang ganitong uri ng pagkagutom ay muling mararanasan matapos na ang epekto ng pagkain ay lumipas. --- Kaya nga tayo kumakain ng agahan, ng tanghalian, at ng hapunan. MABUBUSOG ANG TAO NGUNIT PAGLIPAS NG ILANG ORAS, MULI NA NAMAN TAYONG MAGUGUTOM.
2. Intellectual hunger --- pagkagutom sa kaalaman (ignorance and hunger for knowledge)
Ang anumang aspeto ng sinasabi nating pag-unlad at pagsulong ng tao, ang makabagong teknolohiya at makabagong kaisipan at pilosopiya, ay bunga ng kagutuman ng tao sa kaalaman.
In each one of us, even among little and young kids, there is a hunger to know answers to questions we ask. ---
Halimbawa: There is a computer in every nook and cranny of the world because people asked: Is there a way to make communication more accessible and faster?
Kung walang pagtatanong at pagsasaliksik sa kasagutan sa mga tanong na ito, wala ring matutuklasan na mga lunas at sagot sa ganitong uri ng pagkagutom.
Pansinin natin ang inyong mga batang anak. Punung-puno sila ng mga katanungan: Bakit po bughaw ang langit? Ano po ang ibig sabihin ng ganito at ng ganyan?
Ang ganitong uri ng kagutuman o kasalatan ay natutuganan ng pag-aaral, pagsasaliksik (research) at pangangaral.
3. Emotional hunger --- kaguluhan sa pandamdam at kalooban
Maaaring natutugunan ang pisikal at intellectual na pagkagutom. Nakakakain ang tao ng tatlong beses isang araw, may dagdag pang merienda in between these meals at kapag inabot ng hatinggabi sa panonood ng mga palabas sa telebisyon o kaya’y sa huntahan, meron pang midnight snacks.
May mga pagkakataon pa rin na may kulang sa damdamin ng tao. Ang emotional hunger ay nangangahulugan ng kahungkagan ng damdamin ng tao.
Kaya nga sa panahon ngayon, marami ang nakararanas ng depression. Dala raw ito, ayon sa iba’t ibang pag-aaral, ng mga hinahangad ng tao ngunit hindi maabot-abot ang mga inaasahan.
4. Spiritual hunger --- kasalatan sa mga espiritwal na bagay
Ito ang pinakamalalim na uri ng pagkagutom. Hindi ito natutugunan ng pagkaing ating kinakain. Hindi rin sapat ang kaalaman at talinong ating natututunan upang ito ay matugunan.
Ang kahungkagan n gating pandamdam at emosyon ay may malaking kinalaman sa ganitong uri ng pagkagutom.
ANG UNANG TATLONG URI NG PAGKAGUTOM AY MAAARING MAGAWAN NG PARAAN NATING MGA TAO. Ngunit, ang spiritual hunger, tanging ang Diyos lamang ang makakatighaw at makakapuno sa ganitong uri ng pagkagutom.
Sa EBANGHELYO, ipinahahayag na ang pagkaing pisikal (tinapay) ang hinahanap ng mga tao. Ito ang tinutukoy ni Jesus na layunin ng mga tao kaya sila’y sumunod sa kinaroroonan ni Jesus at ng kanyang mga alagad:
‘Sinasabi ko sa inyo: hinahanap ninyo ako
hindi dahil sa mga kababalaghang nakita ninyo,
kundi dahil sa nakakain kayo ng tinapay at nabusog.’
Tanging pisikal na pagkagutom ang tinutugunan ng pagkaing ganito. Kaya sinabi ni Jesus sa mga tao:
‘Gumawa kayo, hindi upang magkaroon ng pagkaing nasisira,
kundi upang magkaroon ng pagkaing hindi nasisira
at nagbibigay ng buhay na walang hanggan.’
Hinihikayat ni Jesus ang mga tao na huwag lamang ang tinapay na nakabubusog sa pisikal na pagkagutom ang hananpin ng mga tao. Nabubulok ito. Nasisira ang pagkain. Nawawala rin ang dulot nitong pagkabusog. Let us remember what Jesus’ response to the devil was when he was tempted to transform the stones into bread: MAN DOES NOT LIVE BY BREAD ALONE BUT BY EVERY WORD THAT COMES FROM THE MOUTH OF GOD!
Paano magkakaroon ang mga tao ng pagkaing hindi nasisira at nagdudulot ng buhay na walang hanggan? What are we supposed to do to gain that bread that gives eternal life?
‘ITO ANG IPINAGAGAWA SA INYO NG DIYOS:
manalig kayo sa sinugo niya!’
NAGPAPAKILALA SI JESUS SA PAMAMAGITAN NG MGA GAWA NIYANG KABABALAGHAN BILANG SINUGO NG DIYOS. --- Mula sa kasalan sa Cana hanggang sa pagpapakain ng limanlibong kalalakihan, hindi pa kabilang ang mga babae at mga kabataan, apat na himala na ang nagagawa ni Kristo.
DID THE PEOPLE BELIEVE THAT HE IS THE ONE SENT BY GOD?
At this point, humihingi ng katunayan ang mga tao upang sila’y maniwala na si Jesus ang sinugo ng Diyos:
‘Ano pong kababalaghan ang maipapakita ninyo
upang manalig kami sa inyo?
Ano po ang gagawin ninyo?’
At ipinaalala ng mga tao kay Jesus:
‘Ang aming mga magulang
ay kumain ng manna sa ilang,
ayon sa nasusulat,
‘Sila’y binigyan niya ng pagkaing mula sa langit.’
Sa bahaging ito ng salaysay sa EBANGHELYO, itinuwid ni Jesus ang kanilang kamalayan: HINDI SI MOISES ANG NAGBIGAY SA KANILA NG PAGKAIN KUNDI ANG DIYOS, ANG AMA NI JESUS, ANG NAGBIGAY SA MGA TAO NG PAGKAIN SA ILANG na isinasalaysay sa UNANG PAGBASA mula sa Aklat ng Exodo.
Sabi ni Jesus:
Ang aking Ama... ‘siya ang nagbibigay sa inyo ng tunay na pagkaing mula sa langit. Sapagkat ang pagkaing bigay ng Diyos ay yaong bumaba mula sa langit at nagbibigay-buhay sa sanlibutan.’
AT TAHASAN NIYANG SINABI:
‘AKO ANG PAGKAING NAGBIBIGAY BUHAY... ANG LUMALAPIT SA AKIN AY HINDI NA MAGUGUTOM, AT ANG NANANALIG SA AKIN AY HINDI NA NAUUHAW KAILANMAN!
Mga kapatid, narito si Jesus na nagpapakilala bilang TINAPAY NG BUHAY --- ang pagkaing mula sa langit!
TATLONG MGA ARAL MULA SA ATING MGA PAGBASA:
1. Ang pagkaing mula sa itaas (bread from above) ay hindi lamang galing sa taas na bumagsak sa lupa kundi ito’y mula sa itaas dahil ang nagkaloob nito ay Diyos. --- ANG TINAPAY NA ITO AY IBINIGAY UPANG TAYONG LAHAT AY HINDI LAMANG MABUSOG KUNDI MAGKAROON NG BUHAY!
2. Sumunod ang mga tao kay Jesus sapagkat nakita nila na siya ang pinagmumulan ng tinapay ayon sa kanilang naranasan sa pagpapakain ng libu-libong katao. They did not realize that he is not only the source of bread BUT THAT HE IS ALSO THE SOURCE OF LIFE!
3. Ang pumupuno sa ating iba’t ibang uri ng pagkagutom lalo na ang pagkagutom na espiritwal ay hindi lamang tinapay kundi ang pananampalataya natin sa Salita ng Diyos --- ANG SALITA NG DIYOS NA NAGBIBIGAY BUHAY, ANG SALITA NG DIYOS NA NAGKATAWANG-TAO --- si Jesus na ating Panginoon!
ITO ANG ATING PANANAMPALATAYANG TINANGGAP. --- na si Jesus bilang Tinapay ng Buhay ang bukal ng kaganapan n gating pag-iral bilang mga tao.
ANG PANANAMPALATAYANG ITO KAY JESUS AY NARARAPAT NA MAGDULOT NG PAGBABAGONG BUHAY SA ATING LAHAT. Kaya sa IKALAWANG PAGBASA, hinihikayat tayo ni San Pablo:
‘Huwag kayong mamuhay na gaya ng mga Hentil...
kung talagang pinakinggan ninyo ang aral niya
at naturuan kayo ng katotohanang na kay Jesus, ...
iwan na ninyo ang dating pamumuhay.
Hubarin na ninyo ang dating pagkatao,
na napapahamak dahil sa masasamang pita.
MAGBAGO NA KAYO NG DIWA AT PAG-IISIP...’
upang makita sa atin ang bagong pagkatao...
na makita sa atin ang mukha at larawan ng Diyos Ama, Anak at Espiritu Santo. AMEN!
17th SUNDAY IN ORDINARY TIME
Scriptural Readings: 2 Kings 4:42-44 / Psalm 144 / Ephesians 4:1-6 / John 6:1-15
THE CHRISTIAN COMMUNITY: SIGN OF GOD'S LOVE AND PROVIDENCE
No man or woman is born sufficient with all his needs in place. --- Lagi-lagi ang tao ay ipinapanganak at nabubuhay nang kulang. Lagi-lagi ang tao ay may kakulangan. Lagi-lagi ang tao ay may pangangailangan.
· Bilang isang musmos, hindi kaya ng isang bata na pangalagaan ang kanyang sarili. Kaya ang Nanay at Tatay ang siyang tumutugon sa kanyang mga pangangailangan. Ang gagawin lang isang bata ay umiyak at tiyak na tiyak nariyan na ang tulong at kalinga ng magulang.
· Sa paglaki ng tao, hindi rin natatapos ang kanyang pangangailangan. --- Nariyan ang pangangailangan sa pag-aaral, sa pagkain, sa tirahan, at marami pang iba. Kalimitan, ang mga pangangailangang ito ay inaasa sa iba.
· Sa pagtanda ng tao, nagiging mahina siya kung kaya’t naroon pa rin ang pangangailangan ng pag-alalay sa kanya.
· Mukhang natatapos lang ang ating mga pangangailangan kung tayo ay patay na.
· Pero hindi nga rin. Kasi, kapag natapos na ang buhay natin, kailangan pa rin natin ang dasal at panalangin ng ating mga kamag-anak at mga kaibigan.
In short, people are always in need. From womb to tomb, we need the help and care of others. Ang iba nga lang sinasabi natin, mas mapalad dahil mas marami ang kanilang resources o kayamanan upang madali at mabilis na matugunan ang kanilang mga pangangailangan.
Ngunit sa mahigit na isangdaang milyong katao o mas higit pa, lubhang matindi ang pangangailangan. Ni ang kanilang batayang pangangailangan sa pagkain at tirahan ay hindi matugun-tugunan. Sa ating paligid, kitang-kita at damang-dama ang matinding kakulangan, ang kahirapang tugunan itong iba’t ibang kakulangan at kahirapan. --- All over the world there are those who barely live, whose existence is utterly deprived even of the basic and minimum needs to live a descent life.
Sa ating MGA PAGBASA, lalo’t higit sa UNANG PAGBASA (mula sa Ikalawang Aklat ng Mga Hari) at sa EBANGHELYO (ayon kay San Juan), ipinapahayag ang katotohanang ang Diyos na nakakakita sa ating mga deprivations at mga kakapusan ay gumagawa at kumikilos upang ang ating mga pangangailangan ay mapunuan at mabigyang kaganapan. God does something to fill us up and to give us our needs. The God we believe in is not an indifferent God.
Sa Lumang Tipan, lalo’t higit sa kuwento at karanasan ng Bayan ng Israel, ang pakikisangkot ng Diyos sa kanilang buhay at ang kanyang kagandahan at kabutihang-loob ay kitang-kita. ANG PINAKATAMPOK NA BAHAGI NG PAGPAPADAMA NG DIYOS SA BAYAN NG ISRAEL AY ANG KANILANG KALAYAAN MULA SA PAGIGING MGA ALIPIN AT BUSABOS SA BAYAN NG EGIPTO. --- Ito’y naitala at isinasalaysay sa Aklat ng Exodo. Nakita ng Diyos ang paghihirap ng Israel. Narinig niya ang kanilang mga panaghoy. Kaya’t kumilos ang Panginoon. Tinawag at sinugo si Moises upang palayain ang minamahal na Bayan ng Diyos.
Sa IKALAWANG AKLAT NG MGA HARI na ating ipinahayag sa UNANG PAGBASA, sinasabing may isang lalaking nagdala ng bagong aning trigo at dalawampung tinapay na yari sa unang ani niya ng sebada.
· Ayon sa kaugalian, ang mga unang ani ay para sa Diyos sapagkat ito ang pinakasariwa at pinakamagandang bahagi ng ani. Dinala ng lalaki ang kanyang unang ani at tinapay na bunga ng kanyang unang ani upang ialay sa Panginoon. Kumbaga, ang tinapay ay tinapay na para sa Diyos o sa mga taong pinili ng Diyos.
Ngunit ipinag-utos ni Eliseo: ‘IHAIN NINYO ANG MGA IYAN SA MGA TAO.’
Ang ganitong utos ni Eliseo ay di-pangkaraniwan at ito’y labag sa kaugalian ng mga tao. Isang tunay na kasalatan sa pagkain marahil ang nararanasan ng mga tao. Ito ay panahon ng labis na kagutuman.
And so amidst objections, Elisha insisted that the bread be given to the people.
Ngunit may problema: dadalawampu lamang ang tinapay at sandaang katao ang dapat na pakainin.
Sinabi ng Propeta Eliseo: ‘Ihain ninyo iyan sa mga tao sapagkat sinabi ng Panginoon: Mabubusog sila at may matitira pa.’
AT IYON NGA ANG NANGYARI: Kumain ang lahat at nabusog at marami pang natira!
Sa EBANGHELYO ayon kay San Juan, isinasalaysay ang isang ‘tanda’ ng dakilang pag-ibig ng Diyos sa kanyang bayang salat at nagugutom. Sa pamamagitan ng limang tinapay at dalawang isda na dala-dala ng isang bata, kumain at nabusog ang limang libong kalalakihan, not counting the women and children. By analogy, more or less 15,000 people may have eaten in this episode.
Sa lenguahe ng EBANGHELYO ayon kay San Juan, ang mga himala ay itinuturing na mga ‘tanda.’ Ang ‘tanda’ ay isang bagay na nagpapahayag ng isang mas malawak na katotohanan at kahulugan.
Halimbawa:
-ang 3 red roses --- hindi lang iyan 3 bulaklak. Iyan ay tanda ng pag-ibig ng isang taong nagbibigay nito sa isang iniibig.
-ang Krus --- hindi lang iyan basta kahoy. Iyan ay tanda ng pagliligtas at pag-ibig ng Diyos
ANG PAGPAPAKAIN SA LIMANLIBONG KALALAKIHAN ang ikaapat na ‘tanda’ na ginawa ni Jesus sa Ebanghelyo ayon kay San Juan. The miracle of the multiplication of the loaves is a sign of God’s providence; an expression of God’s unhesitating love for his people.
Pansinin natin ang ilang tauhan sa salaysay ng Ebanghelyo:
o Si Felipe, tinanong ni Jesus: ‘Saan tayo bibili ng tinapay upang makakain ang mga taong ito?’ --- Ang sagot ni Felipe: We don’t have the means to let them eat! At kung meron man tayo, Lord, masyadong mahal ang halaga kung pakakainin natin silang lahat. ‘Kahit na po halagang dalawang daang denaryong tinapay ang bilhin ay di sasapat para makakain ng tigkakaunti ang mga tao.’
o Si Andres na kapatid ni Simon Pedro: nakita niya kung anong meron sila kahit kaunti: ‘Mayroon po ritong isang batang lalaki na may dalang limang tinapay na sebada at dalawang isda.’ --- But after realizing what little they had, Andrew said: ‘Ngunit gaano na ito sa ganyan karaming tao?’
GANITO RIN TAYO. KAPAG MAY LUMALAPIT SA ATIN, KAPAG MAY NAKIKITA TAYONG KAPWANG NANGANGAILANGAN, ang sinasabi natin: ‘Naku, pasensiya ka na. Wala rin naman ako. Lilimampung piso lamang ang meron ako.’ --- And so we fail to help or we choose not to help those who are in need. Baka tayo rin ang mawalan.
Pansinin din natin ang batang lalaki na mayroong 5 tinapay at 2 isda. --- Hindi siya nangiming ibahagi ang meron siya kahit na nga ito ay kakaunti kumpara sa dami ng taong natitipon doon. --- HE IS A MODEL OF GENEROSITY AND CONCERN FOR OTHERS.
At siyempre pa, muli nating tingnan si Jesus. --- Walang pag-aatubili ang kanyang desisyon: HINDI NATIN SILA PAUUWIIN. PAKAKAININ NATIN SILANG LAHAT!
Ganito ang Diyos. Nakikita ang mga kakulangan at pangangailangan ng kanyang bayan ay siya’y laging handang umaksiyon upang tugunan nang walang pagpapaliban ang mga pangangailangang ito.
-Ang Bayan ng Israel sa ilang ay binayayaan ng Diyos ng manna na mula sa langit. Kaya’t sa gitna ng ilang, hindi sila nagutom. Noong sila’y nauhaw, pinadaloy ng Diyos ang tubig mula sa bato.
-Narito si Jesus ginagawa ang gawain ng Diyos tanda na siya rin ay kaisa ng Diyos, mula sa Diyos at siya ay Diyos!
There is so much poverty in the world today. There are so many people deprived of their basic needs to live a descent and dignified existence.
WHAT ARE WE TO DO? Ano ang nararapat nating gawin?
Sa IKALAWANG PAGBASA mula sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Efeso, hinihikayat tayo ni Pablo na mamuhay nang may pagmamalasakit at pagkalinga sa kapwa at sa sambayanan.
Sabi ni San Pablo:
‘Mamuhay kayo gaya ng mga nararapat
sa mga tinawag ng Diyos!’
At paano raw ba namumuhay ang mga tinawag ng Diyos?
-Magmahalan kayo at magpaumanhinan.
-Pagsumakitan ninyong mapanatili ang pagkakaisang mula sa Espiritu.
Sa gitna ng maraming mga tanda ng kahirapan, ng karukhaan at kakulangan sa ating lipunan --- St. Paul offers us a solution. Parang sinasabi ni San Pablo: Gusto ninyo ng mas magandang lipunan na kung saan ang lahat ng tao ay may sapat na kabuhayan, namumuhay nang may dangal: MAGING ISANG KATAWAN KAYO. MAGING ISANG SAMBAYANAN KAYO. MAGING SIMBAHAN KAYO.
· To be Church is to love God which is best expressed in our love for those who are deprived, those who are poor, and those who are in constant need.
· To be Church is to be sensitive to the needs of others
· To be Church is to consider and call others and treat them as my brothers and sisters.
· And because you are my sisters and brothers, I will be glad to share to you what I have --- my talents, my treasures and my time!
Ang himala o ‘tanda’ na ginawa ni Jesus ay nararanasan ng isang sambayanan, isang sambayanang lumapit at sumunod kay Jesus dahil sa iba’t ibang pangangailangan at hangarin.
Isangdaang katao ang napakain sa pamamagitan ng Propeta Eliseo sa UNANG PAGBASA. Isang sambayanan ang nabusog. --- Hindi isang pamilya o angkan lamang kundi isang sambayanan.
Sa gitna ng ilang, hindi lamang isang pulutong ang nakinabang at nabusog sa mannang mula sa langit: isang malawak na sambayanan ang tinulungan at binusog ng Diyos --- ang Bayan ng Israel!
TINUTUGON NG DIYOS ANG KANYANG SAMBAYANAN. ANG KANYANG BIYAYA AY PARA SA LAHAT.
Maging tunay nawa tayong Simbahan at Sambayanan: ‘na may isa lamang Panginoon, isang pananampalataya, at isang pagbibinyag, isang Diyos at Ama nating lahat. Siya’y higit sa lahat, gumagawa sa lahat, at sumasalahat!’
Let us become a community, according to the Second Plenary Council of the Philippines, a CHURCH where:
‘... no one is so poor that he is not capable of giving;
and where no one is so rich that he is not in need of anything.’
Ayon sa Pangarap ng ating Diyosesis: ... isang Simbahan ng mga Dukha --- Church of the Poor: isang Simbahang may kiling sa mga dukha, tumutulong at kumakalinga sa mga mahihirap at dukha dahil sa harap ng Diyos tayong lahat din naman ay mga dukha at salat!
The Church then, becomes a sign, a sacrament of God’s love and providence in this world!
Amen!
No man or woman is born sufficient with all his needs in place. --- Lagi-lagi ang tao ay ipinapanganak at nabubuhay nang kulang. Lagi-lagi ang tao ay may kakulangan. Lagi-lagi ang tao ay may pangangailangan.
· Bilang isang musmos, hindi kaya ng isang bata na pangalagaan ang kanyang sarili. Kaya ang Nanay at Tatay ang siyang tumutugon sa kanyang mga pangangailangan. Ang gagawin lang isang bata ay umiyak at tiyak na tiyak nariyan na ang tulong at kalinga ng magulang.
· Sa paglaki ng tao, hindi rin natatapos ang kanyang pangangailangan. --- Nariyan ang pangangailangan sa pag-aaral, sa pagkain, sa tirahan, at marami pang iba. Kalimitan, ang mga pangangailangang ito ay inaasa sa iba.
· Sa pagtanda ng tao, nagiging mahina siya kung kaya’t naroon pa rin ang pangangailangan ng pag-alalay sa kanya.
· Mukhang natatapos lang ang ating mga pangangailangan kung tayo ay patay na.
· Pero hindi nga rin. Kasi, kapag natapos na ang buhay natin, kailangan pa rin natin ang dasal at panalangin ng ating mga kamag-anak at mga kaibigan.
In short, people are always in need. From womb to tomb, we need the help and care of others. Ang iba nga lang sinasabi natin, mas mapalad dahil mas marami ang kanilang resources o kayamanan upang madali at mabilis na matugunan ang kanilang mga pangangailangan.
Ngunit sa mahigit na isangdaang milyong katao o mas higit pa, lubhang matindi ang pangangailangan. Ni ang kanilang batayang pangangailangan sa pagkain at tirahan ay hindi matugun-tugunan. Sa ating paligid, kitang-kita at damang-dama ang matinding kakulangan, ang kahirapang tugunan itong iba’t ibang kakulangan at kahirapan. --- All over the world there are those who barely live, whose existence is utterly deprived even of the basic and minimum needs to live a descent life.
Sa ating MGA PAGBASA, lalo’t higit sa UNANG PAGBASA (mula sa Ikalawang Aklat ng Mga Hari) at sa EBANGHELYO (ayon kay San Juan), ipinapahayag ang katotohanang ang Diyos na nakakakita sa ating mga deprivations at mga kakapusan ay gumagawa at kumikilos upang ang ating mga pangangailangan ay mapunuan at mabigyang kaganapan. God does something to fill us up and to give us our needs. The God we believe in is not an indifferent God.
Sa Lumang Tipan, lalo’t higit sa kuwento at karanasan ng Bayan ng Israel, ang pakikisangkot ng Diyos sa kanilang buhay at ang kanyang kagandahan at kabutihang-loob ay kitang-kita. ANG PINAKATAMPOK NA BAHAGI NG PAGPAPADAMA NG DIYOS SA BAYAN NG ISRAEL AY ANG KANILANG KALAYAAN MULA SA PAGIGING MGA ALIPIN AT BUSABOS SA BAYAN NG EGIPTO. --- Ito’y naitala at isinasalaysay sa Aklat ng Exodo. Nakita ng Diyos ang paghihirap ng Israel. Narinig niya ang kanilang mga panaghoy. Kaya’t kumilos ang Panginoon. Tinawag at sinugo si Moises upang palayain ang minamahal na Bayan ng Diyos.
Sa IKALAWANG AKLAT NG MGA HARI na ating ipinahayag sa UNANG PAGBASA, sinasabing may isang lalaking nagdala ng bagong aning trigo at dalawampung tinapay na yari sa unang ani niya ng sebada.
· Ayon sa kaugalian, ang mga unang ani ay para sa Diyos sapagkat ito ang pinakasariwa at pinakamagandang bahagi ng ani. Dinala ng lalaki ang kanyang unang ani at tinapay na bunga ng kanyang unang ani upang ialay sa Panginoon. Kumbaga, ang tinapay ay tinapay na para sa Diyos o sa mga taong pinili ng Diyos.
Ngunit ipinag-utos ni Eliseo: ‘IHAIN NINYO ANG MGA IYAN SA MGA TAO.’
Ang ganitong utos ni Eliseo ay di-pangkaraniwan at ito’y labag sa kaugalian ng mga tao. Isang tunay na kasalatan sa pagkain marahil ang nararanasan ng mga tao. Ito ay panahon ng labis na kagutuman.
And so amidst objections, Elisha insisted that the bread be given to the people.
Ngunit may problema: dadalawampu lamang ang tinapay at sandaang katao ang dapat na pakainin.
Sinabi ng Propeta Eliseo: ‘Ihain ninyo iyan sa mga tao sapagkat sinabi ng Panginoon: Mabubusog sila at may matitira pa.’
AT IYON NGA ANG NANGYARI: Kumain ang lahat at nabusog at marami pang natira!
Sa EBANGHELYO ayon kay San Juan, isinasalaysay ang isang ‘tanda’ ng dakilang pag-ibig ng Diyos sa kanyang bayang salat at nagugutom. Sa pamamagitan ng limang tinapay at dalawang isda na dala-dala ng isang bata, kumain at nabusog ang limang libong kalalakihan, not counting the women and children. By analogy, more or less 15,000 people may have eaten in this episode.
Sa lenguahe ng EBANGHELYO ayon kay San Juan, ang mga himala ay itinuturing na mga ‘tanda.’ Ang ‘tanda’ ay isang bagay na nagpapahayag ng isang mas malawak na katotohanan at kahulugan.
Halimbawa:
-ang 3 red roses --- hindi lang iyan 3 bulaklak. Iyan ay tanda ng pag-ibig ng isang taong nagbibigay nito sa isang iniibig.
-ang Krus --- hindi lang iyan basta kahoy. Iyan ay tanda ng pagliligtas at pag-ibig ng Diyos
ANG PAGPAPAKAIN SA LIMANLIBONG KALALAKIHAN ang ikaapat na ‘tanda’ na ginawa ni Jesus sa Ebanghelyo ayon kay San Juan. The miracle of the multiplication of the loaves is a sign of God’s providence; an expression of God’s unhesitating love for his people.
Pansinin natin ang ilang tauhan sa salaysay ng Ebanghelyo:
o Si Felipe, tinanong ni Jesus: ‘Saan tayo bibili ng tinapay upang makakain ang mga taong ito?’ --- Ang sagot ni Felipe: We don’t have the means to let them eat! At kung meron man tayo, Lord, masyadong mahal ang halaga kung pakakainin natin silang lahat. ‘Kahit na po halagang dalawang daang denaryong tinapay ang bilhin ay di sasapat para makakain ng tigkakaunti ang mga tao.’
o Si Andres na kapatid ni Simon Pedro: nakita niya kung anong meron sila kahit kaunti: ‘Mayroon po ritong isang batang lalaki na may dalang limang tinapay na sebada at dalawang isda.’ --- But after realizing what little they had, Andrew said: ‘Ngunit gaano na ito sa ganyan karaming tao?’
GANITO RIN TAYO. KAPAG MAY LUMALAPIT SA ATIN, KAPAG MAY NAKIKITA TAYONG KAPWANG NANGANGAILANGAN, ang sinasabi natin: ‘Naku, pasensiya ka na. Wala rin naman ako. Lilimampung piso lamang ang meron ako.’ --- And so we fail to help or we choose not to help those who are in need. Baka tayo rin ang mawalan.
Pansinin din natin ang batang lalaki na mayroong 5 tinapay at 2 isda. --- Hindi siya nangiming ibahagi ang meron siya kahit na nga ito ay kakaunti kumpara sa dami ng taong natitipon doon. --- HE IS A MODEL OF GENEROSITY AND CONCERN FOR OTHERS.
At siyempre pa, muli nating tingnan si Jesus. --- Walang pag-aatubili ang kanyang desisyon: HINDI NATIN SILA PAUUWIIN. PAKAKAININ NATIN SILANG LAHAT!
Ganito ang Diyos. Nakikita ang mga kakulangan at pangangailangan ng kanyang bayan ay siya’y laging handang umaksiyon upang tugunan nang walang pagpapaliban ang mga pangangailangang ito.
-Ang Bayan ng Israel sa ilang ay binayayaan ng Diyos ng manna na mula sa langit. Kaya’t sa gitna ng ilang, hindi sila nagutom. Noong sila’y nauhaw, pinadaloy ng Diyos ang tubig mula sa bato.
-Narito si Jesus ginagawa ang gawain ng Diyos tanda na siya rin ay kaisa ng Diyos, mula sa Diyos at siya ay Diyos!
There is so much poverty in the world today. There are so many people deprived of their basic needs to live a descent and dignified existence.
WHAT ARE WE TO DO? Ano ang nararapat nating gawin?
Sa IKALAWANG PAGBASA mula sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Efeso, hinihikayat tayo ni Pablo na mamuhay nang may pagmamalasakit at pagkalinga sa kapwa at sa sambayanan.
Sabi ni San Pablo:
‘Mamuhay kayo gaya ng mga nararapat
sa mga tinawag ng Diyos!’
At paano raw ba namumuhay ang mga tinawag ng Diyos?
-Magmahalan kayo at magpaumanhinan.
-Pagsumakitan ninyong mapanatili ang pagkakaisang mula sa Espiritu.
Sa gitna ng maraming mga tanda ng kahirapan, ng karukhaan at kakulangan sa ating lipunan --- St. Paul offers us a solution. Parang sinasabi ni San Pablo: Gusto ninyo ng mas magandang lipunan na kung saan ang lahat ng tao ay may sapat na kabuhayan, namumuhay nang may dangal: MAGING ISANG KATAWAN KAYO. MAGING ISANG SAMBAYANAN KAYO. MAGING SIMBAHAN KAYO.
· To be Church is to love God which is best expressed in our love for those who are deprived, those who are poor, and those who are in constant need.
· To be Church is to be sensitive to the needs of others
· To be Church is to consider and call others and treat them as my brothers and sisters.
· And because you are my sisters and brothers, I will be glad to share to you what I have --- my talents, my treasures and my time!
Ang himala o ‘tanda’ na ginawa ni Jesus ay nararanasan ng isang sambayanan, isang sambayanang lumapit at sumunod kay Jesus dahil sa iba’t ibang pangangailangan at hangarin.
Isangdaang katao ang napakain sa pamamagitan ng Propeta Eliseo sa UNANG PAGBASA. Isang sambayanan ang nabusog. --- Hindi isang pamilya o angkan lamang kundi isang sambayanan.
Sa gitna ng ilang, hindi lamang isang pulutong ang nakinabang at nabusog sa mannang mula sa langit: isang malawak na sambayanan ang tinulungan at binusog ng Diyos --- ang Bayan ng Israel!
TINUTUGON NG DIYOS ANG KANYANG SAMBAYANAN. ANG KANYANG BIYAYA AY PARA SA LAHAT.
Maging tunay nawa tayong Simbahan at Sambayanan: ‘na may isa lamang Panginoon, isang pananampalataya, at isang pagbibinyag, isang Diyos at Ama nating lahat. Siya’y higit sa lahat, gumagawa sa lahat, at sumasalahat!’
Let us become a community, according to the Second Plenary Council of the Philippines, a CHURCH where:
‘... no one is so poor that he is not capable of giving;
and where no one is so rich that he is not in need of anything.’
Ayon sa Pangarap ng ating Diyosesis: ... isang Simbahan ng mga Dukha --- Church of the Poor: isang Simbahang may kiling sa mga dukha, tumutulong at kumakalinga sa mga mahihirap at dukha dahil sa harap ng Diyos tayong lahat din naman ay mga dukha at salat!
The Church then, becomes a sign, a sacrament of God’s love and providence in this world!
Amen!
16th SUNDAY IN ORDINARY TIME
Scriptural Readings: Jeremiah 23:1-6 / Psalm 22 / Ephesians 2:13-18 / Mark 6:30-34
BEING MEDIATORS AND BRIDGE-BUILDERS
Homily Prepared by
Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III - Parochial Vicar
Kapag nakakakita ako ng mga mahahabang tulay, namamangha ako sa husay ng disenyo at pagpupunyagi na ang magkakahiwalay na pook ay mapagdugtong. Noong 1998, nagkaroon ako ng pagkakataong makita at makalakad sa mismong Golden Gate Bridge sa San Francisco, California. Nagtaka nga ako habang papalapit kami doon at hindi naman kulay ‘gold’ kundi kulay pula ang tulay na ito. Sabi nga ng aking mga kasama, dapat ‘Red Gate Bridge’ raw dapat ang pangalan nito at hindi ‘Golden Gate Bridge.’ Kaya pala Golden Gate dahil mula sa punto de vista sa taas, ang tulay ay nagkukulay ginto dahil sa nasisinagan ito ng araw.
Noong 2005, namangha rin naman ako sa haba at ganda ng San Juanico Bridge na nagdudugtong sa Samar at Leyte. Sabi ko sa sarili, parang wala ka sa Pilipinas kapag nakita at nadaanan mo ang tulay na ito.
What is it with bridges that make them wonderful?
· Marahil, nasa ganda kapag iyong tinitingnan ito.
· Marahil nga, nasa disenyo rin at tibay ng istruktura nito.
· Marahil naroon din sa layunin kung bakit ito ay ginawa: upang pagdudgtung-dugtungin ang magkakahiwalay na pook at
mga sambayanan.
· Pero para sa akin, ang mga tulay ay paalaala sa atin ng isa sa mahahalagang bahagi ng ating misyon sa buhay.
Bilang mga Kristiyano at magkakapatid kay Kristo, tayo ay nararapat na maging tulay sa bawat isa --- tulay na nagdudugtong sa iba’t ibang kuwento ng ating buhay, tulay na nag-iisa sa ating iba’t ibang hangarin, tulay na nagbubuklod sa ating mga pagkakaiba-iba at pagkakahiwa-hiwalay, tulay na umaakay tungo sa ugnayan.
Saklaw ng ating MGA PAGBASA sa Linggong ito ang tema ng pagiging tulay o tagapamagitan. Tayo ay hinihikayat upang maging mga bridge-builders na tagapag-ugnay sa bawat tao.
An English saying provides: PEOPLE ARE LONELY BECAUSE THEY BUILD WALLS INSTEAD OF BRIDGES!
Ang mga tao raw po, bagama’t magkakasama ay parang watak-watak sapagkat mga harang at dingding ang ating malimit na ginagawa sa halip na tayo ay gumawa ng mga tulay na magdurugtong sa bawat isa sa atin.
Personal sharing:
-Laking probinsiya po ako. Hindi po uso doon sa amin noon iyong mga bakod na matataas. Karaniwan, ang pinakabakod ay mga halaman. Kaya, buong barangay po namin at bawat lote ng bahay ay playground naming mga kabataan.
-Uso po noon iyong nanghihingi ka ng baga sa kapitbahay sa tuwing magsisimulang magluto.
-Kung halimbawa’t kailangan mo ng tanglad o kaya’y gabi, sisigaw ka lang sa kapitbahay na ikaw ay manghihingi, at papayagan ka nang manguha ng kailangan mo.
-Uso rin noon iyong nagdadala ka ng ulam sa kapitbahay. Tiyak iyon, sa susunod, ikaw naman ang bibigyan.
At ang lahat ng pagpapalitang ito ay nangyayari sa buong barangay na ang bakuran ay magkakadugtung-dugtong.
Life has drastically changed. Look at the walls and fences we build today. --- Nag-iba na po ang ating buhay. Matataas ang bakod ng halos lahat ng sambahayan. And we say, this is to protect ourselves from outside forces. Baka tayo ay malooban o kaya’y manakawan.
Ngunit, maliban sa mga bakod at dingding na pisikal, marami pang uri ng mga bakod ang ginagawa ng tao. Most of the times, we pronounce and emphasize our differences.
· Dito ang mga maka-pula. Diyan ang mga maka-bughaw. Doon ang mga maka-dilaw.
· Dito ang mga Visayans. Diyan ang mga taga-Mindanao. Doon ang mga taga-Luzon.
· Dito ang mga taal na Caviteno. Diyan ang mga dayo.
· Dito ang mayayaman, diyan ang mga mahihirap.
Sa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ni Propeta Jeremias), sinabi ng Panginoon sa pamamagitan ni Propeta Jeremias sa mga tagapamuno ng kanyang bayan:
‘Pinapangalat ninyo at pinabayaan ang aking kawan...
Hindi ninyo sila binantayan kaya’t kayo’y parurusahan ko...
Ako na ang magtitipon sa nalabi sa aking mga tupa
mula sa lahat ng lupaing pinagtapunan ko sa kanila.’
Matapos ang pagkawasak ng lungsod ng Jerusalem at nagkawatak-watak ang mga Israelita, bahagi ng gawain ng isang propeta ang muling ibangon ang sambayanan, ang muling tipunin ang sambayanan.
1. GOD IS A GATHERER, NOT A DIVIDER. --- Ang Panginoon ay taga-tipon, hindi taga-wasak o taga-hiwalay.
· Tingnan po natin, ang bawat isa. Tinipon tayo ngayon sa hapag ng Panginoon bagama’t kitang kita natin ang ating pagkakaiba-iba.
· When we are the ones who gather, we gather only those who are family and friends to us. --- MAY PAGTATANGI. MAY SARILING BATAYAN kung sino ang aanyayahan.
· Pero sa Diyos, lahat ay welcome. Lahat ay pinag-iisa. Pati pagdagok at paghingi ng tawad: PINAG-IISA TAYO NG PANGINOON.
· Ito rin ang dapat nating pagsumikapan: NA TAYO AY MAGING DAHILAN NG PAGTITIPUN-TIPON SA HALIP NA TAYO ANG SANHI NG PAGKAKAWATAK-WATAK.
Let us become catalysts for unity instead of being the cause and reason for disarray and disharmony.
Sa IKALAWANG PAGBASA (mula sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Efeso), walang ibang hinahangad si Pablo kundi ang bumuo ng isang bagong sambayanan na kung saan ang mga Hentil at Judio ay makasusumpong ng pagkakaisa at kapayapaan dahil kay Kristo.
2. CHRIST IS A PEACEMAKER, NOT AN ADVOCATE OF WAR OR DIVISION. --- Si Jesus ay daan ng kapayapaan, hindi ng alitan at di-pagkakaunawaan.
Ayon sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Efeso:
‘Naparito si Kristo at ipinangaral sa lahat
ang Mabuting Balita ng kapayapaan ---
sa inyong mga Hentil na malayo sa Diyos,
at sa mga Judio na malapit sa kanya.
Dahil kay Kristo, tayo’y kapwa makalalapit sa Ama
sa pamamagitan ng Espiritu.’
Binibigyang-diin ni Pablo ang ginawa ni Kristo:
‘Pinagkasundo niya tayo. Kaming mga Judio
at kayong mga Hentil ay kanyang pinag-isa.
Sa pamamagitan ng kanyang katawan,
pinawi niya ang alitan na parang pader
na naghihiwalay sa atin... upang pag-isahin sa kanya
ang dalawang bayan at maghari ang kapayapaan.’
Ito rin ang inaasahan sa ating lahat. Ipalaganap din natin ang kapayapaan, ang kapayapaang dala ni Kristo.
Hindi ang kapayapaan na nagmumula sa pagkakakumpromiso ng katotohanan at katarungan, kundi ang kapayapaang batay sa katotohanan at katarungan. --- PEACE THAT IS BASED AND ROOTED ON TRUTH AND JUSTICE!
· Hindi ang kapayapaang bunga ng “Scratch my back, I will scratch your back!’ na usapan kundi ang kapayapaang nagbubukal sa dalisay at makatotohanang ugnayan.
· Walang puwang sa ganitong uri ng kapayapaan ang paghihiganti, ang kayabangan, at pang-aabuso sa kapangyarihan.
Lagi sana nating alalahanin, ang pangako ng Beatitudes:
‘Mapalad ang mga gumagawa ng daan sa ikapagkakasundo,
sapagkat sila’y ituturing ng Diyos na mga anak niya.’
Sa EBANGHELYO (ayon kay San Marcos):
... mula sa lahat ng bayan,
ang mga tao’y patakbong tumungo
sa dakong pupuntahan nina Jesus
at nauna pang dumating doon kaysa kanila.
Paglunsad ni Jesus, nakita niya ang napakaraming tao;
NAHABAG SIYA SA KANILA SAPAGKAT
PARA SILANG MGA TUPANG WALANG PASTOL.
AT SILA’Y TINURUAN NIYA NG MARAMING BAGAY.’
· When the heart of Jesus went out to the crowd who were like sheep without a shepherd, he was bridging the gap of alienation between the poor peasants of Galilee and the religious leaders who never cared for them.
· Pinupunuan ni Jesus ang dapat sana’y pangangalaga at pagpapastol na ginawa at ibingay ng mga namumuno sa Israel.
· Imbes na maging mga pastol, ang mga namumuno’y naging mga hukom at tagapaghusga; mga tagapabigat ng buhay ng mga tao.
And so:
3. JESUS BECOMES A SHEPHERD AND CAREGIVER FOR THE PEOPLE WHO WERE SHEPHERD-LESS. --- Si Jesus ay naging Pastol at Tagapangalaga para sa pinabayaang Bayan ng Israel.
· Marahil pagod na si Jesus at ang kanyang mga alagad mula sa kanilang pagmimisyon --- sa kanilang pagpapalaganap at pangangaral ng Mabuting Balita. Ni hindi na nila makuhang kumain, ayon sa salaysay ng EBANGHELYO.
Kaya nga sinabi ni Jesus sa mga alagad:
‘Magtungo kayo sa ilang na pook
upang malayo sa karamihan
at makapagpahinga kayo ng kaunti.’
But for Jesus, as the true Shepherd, there is no exhaustion or tiredness in him. --- Nang makita niya ang mga tao, nahabag siya sa kanila at ang habag na ito’y nagtulak sa kanya upang ang mga tao’y paglingkuran at turuan ng maraming bagay.
Ito ang Mabuting Pastol. --- Ang inaalala ay hindi sariling interes at kaalwanan. BUT WHAT IS IN THE MIND AND HEART OF A TRUE SHEPHERD IS THE WELFARE AND WELL-BEING OF HIS FLOCK.
Bawat isa sa atin ay may pinagpapastulan, may pinangangalagaan.
- Kung ikaw ay isang magulang, ikaw ay pastol ng iyong pamilya.
- Kung ikaw ay guro, pastol ka ng iyong mga mag-aaral.
- Kung ikaw ay lingkod-bayan, pastol ka ng iyong sambayanan.
- Kung ikaw ay driver, pangalagaan ang kapakanan ng mga pasahero.
- Kung ikaw ay doktor, pastol ka ng mga maysakit.
- Kung ikaw ay tindero o tindera, pastol ka ng iyong mga suki at mamimili.
Libu-libong taon na po ang nakararaan simula ng ipalaganap ni Jesus ang Mabuting Balita ng kapayapaan, ng pagkakaisa, at ng pagkakabuklud-buklod ng mga tao dahil sa pag-ibig ng Diyos.
The gadgets that we have today and are proliferating in the market today are meant to bridge the gap between persons, to communicate their ideas and sentiments.
But the world is still desiring and groaning for peace, longing to be united and to be one. Let, then, our prayer be: LET THERE BE PEACE ON EARTH AND LET IT BEGIN WITH ME!
Tulad ni Jesus, patuloy nawa tayong maging pastol at tagapangalaga, tagabuklod, at tagapag-kaisa ng mga tao katulad ng Diyos na Iisa bagama’t Diyos na Ama, Anak, at Espiritu Santo.
Amen!
15th SUNDAY IN ORDINARY TIME
Scriptural Readings: Amos 7:12-15 / Psalm 85 / Ephesians 1:3-14 / Mark 6:7-13
HUMAYO’T IHAYAG...
Homily Prepared by Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III - Parochial Vicar
May pangarap ang Diyos para sa sangkatauhan. Ninais ng Diyos na ibahagi ang kanyang buhay at pag-ibig sa ating lahat.
Ito ang sinasabi ng IKALAWANG PAGBASA (mula sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Efeso):
‘Dahil sa pag-ibig ng Diyos, tayo’y kanyang itinalaga
upang maging mga anak niya sa pamamagitan ni Jesukristo.
Iyan ang kanyang layunin at kalooban.’
Para sa Diyos, marapat tayong ituring na kanyang mga anak ngunit ang pagiging kaisa at pagiging kabahagi sa kanyang buhay at pag-ibig ay maaari lamang maging ganap at totoo sa pamamagitan ng kapatawaran ng ating mga kasalanan. At ang kapatawarang ito ay sa pamamagitan ng sakripisyo at kamatayan ng Anak ng Diyos, si Kristo Jesus.
Kung susuriin nating mabuti ang pahayag ni San Pablo, ganito ang pakahulugan at nais ipahatid sa atin: nagkaroon ng katuparan ang panukala at kalooban ng Diyos Ama dahil sa ginawa ng Panginoong Jesukristo. --- ANG GINAWANG PAGPAPAKASAKIT AT PAGKAMATAY NI KRISTO AY NAGBUNGA NG ATING KAUGNAYAN SA DIYOS AMA --- tayong lahat, na hinirang at nanalig kay Jesus --- TAYO ANG BAYAN NG DIYOS.
Ang ituring na ‘Bayan ng Diyos’ at ‘mga anak ng Diyos’ ay isang napakalaking karangalan. Kaya nga, hinihikayat ni San Pablo ang simbahan sa Efeso na magpasalamat at ipagbunyi ang Panginoon sapagkat: ‘...pinagkalooban niya tayo ng lahat ng pagpapalang espiritwal...’ at dahil sa: ‘... kanyang kahanga-hangang pagkalinga sa atin... Gayon kadakila ang pag-ibig na ipinadama niya sa atin!’
Higit sa lahat, marapat na tayo’y magpasalamat at magpuri sa Diyos dahil sa kaloob niyang Espiritu Santo na siyang ‘tatak ng pagkahirang’ sa atin.
It is this Holy Spirit that enables us to call God, ‘Our Father.’ It is also only this Spirit of God who enables us to call Jesus: ‘Lord!’
Ganito pala kataas ang karangalan at pagtatanghal na dulot ng planong kaligtasan ng Diyos Ama sa pamamagitan ng kanyang Anak na si Jesus:
--- We rightfully claim that we are God the Father’s children!
--- We rightfully take pride that we have been saved by the Lord Jesus!
Ngunit hindi sapat na tayo’y magbunyi dahil sa karangalang ipinagkaloob sa atin ng Panginoon. Anumang pribelehiyo o karangalan ay may kakambal na tungkulin. --- The privilege and honor we enjoy as God’s people saved by Jesus does not rest as merely an honor we take pride about. This great privilege and honor comes with responsibility.
Sinabi ng yumaong dating Santo Papa Juan Pablo II sa kanyang pahayag na Perfectae Caritatis #2 :
· Ang pangunahin at batayang bokasyon o gawain ng tao, bilang mga anak ng Diyos at tinubos sa pamamagitan ni Kristo, ay SUMUNOD KAY KRISTONG NAMUHAY SA MUNDO. The basic vocation of every Christian is to follow Christ who walked on this earth.
Ano ang susundan natin kay Kristo?
How and what should we follow in Jesus?
What is common to our Readings this Sunday is the presence of the concept of being chosen and being sent.
Sa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ni Propeta Amos), isinasalaysay ang karanasan ni Propeta Amos na isinugo ng Diyos upang mangaral at magpahayag sa Bethel.
· Inayawan siya ng mga tao. Hindi siya tinanggap at ang kanyang gawai’y pinabubulaanan nila. Ipinagtanggol niya ang kanyang pagiging ‘sugo’ at ‘tagapagsalita’ ng Diyos:
‘Hindi ako propeta --- hindi ito hanapbuhay.
Ako’y pastol at nag-aalaga rin ng mga punong igos.
Ngunit inalis ako ng Panginoon sa gawaing iyon
at inutusang magsalita para sa kanya, sa mga taga-Israel.’
Sa IKALAWANG PAGBASA (mula sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Efeso), ipinangangaral at ipinaaalala ni Pablo ang pagsusugo ng Ama sa kanyang anak na si Jesus.
· Si Jesus ay isinugo ng Ama upang ipahayag ang panukala at kalooban niya --- NA TAYONG LAHAT AY MAGKAROON NG BUHAY, isang buhay na ganap at kasiya-siya.
IPINAHAYAG NIYA ANG PLANO NG AMA SA PAMAMAGITAN NG KANYANG MGA SALITA AT PANGANGARAL AT KUNG ANO ANG IPINANGANGARAL, ITO’Y NAKIKITA SA KANYANG MGA GAWA AT BUHAY!
· Ipinangaral niya ang pagpapatawad sa kapwa. Tinanong siya ng isa sa kanyang mga lagad. --- How many times should I forgive a brother who sins again and again? Seven times? --- Ang sabi ni Jesus: not seven times but seventy times seventy!
o Sa nahuling babaeng nakikiapid, ipinagkaloob niya ang kapatawaran. ‘Humayo ka at huwag nang magkasala!’
· Ipinangaral niya ang pagtanggap nang may kabukasan sa lahat. Nakisalalmuha siya kahit sa mga dukha at mga makasalanan.
· Itinuro niya ang isang magandang ugnayan sa Diyos sa pamamagitan ng pananalangin. Tinuruan niya ang mga alagad kung paanong manalangin: ‘Ama namin, sumasalangit ka...’
· Ipinangaral niya ang pag-ibig sa kapwa. Pinatunayan niya ito sa pamamagitan ng pag-aalay ng kanyang buhay para sa lahat.
In Jesus, we see integrity --- his words are confirmed by his deeds! He was an excellent envoy of God the Father sent to the world to give life!
Sa EBANGHELYO: ANG SINUGO NG DIYOS AMA, NGAYON, SINUSUGO RIN ANG MGA UNANG ALAGAD. --- The Twelve are being initiated into the mission of Jesus. At katulad ni Jesus na nagbata at nagpakasakit, ang mga alagad ay isinusugo rin at inihahanda ni Jesus sa isang mapagpakasakit ng misyon at gawain.
· The Twelve had been given specific and explicit instruction on what to take with them on their journey and how to act.
-Hinahayaan sila na magdala ng mga panyapak at pamalo. Ito’y para kanilang kaligtasan sa mababangis na hayup at mga ahas. Ngunit hindi sila pinapayagan na magdala ng ano pa man:
‘Sa inyong paglalakbay, huwag kayong magdala ng anuman ...
ni pagkain, balutan, salapi sa inyong lukbutan o bihisan.’
· Walang lukbutan nang sa gayo’y huwag silang kumuha at magdala ng anuman mula sa kanilang mga pupuntahan at iiwanan.
· Walang balutan upang huwag silang pag-isipang nagpapayaman at nakikinabang lamang sa kanilang pagmimisyon.
· Walang anuman upang walang ibang asahan, hindi ang sariling kakayahan, kundi ang biyaya, lakas at tulong ng Panginoon.
Dagdag pa rito, tinagubilinan sila ni Jesus na maging kuntento sa kanilang aabutan. They must accept the hospitality being offered to them.
Sa kahulihan, tinagubilinan din sila ni Jesus sa posibilidad na sila’y hindi tatanggapin ng mga tao. Walang garantiya na sila’y tatanggapin ng kanilang mga bayang pupuntahan:
‘Kung ayaw kayong tanggapin
o pakinggan sa isang dako,
umalis kayo roon at ipagpag ninyo ang alikabok
sa inyong mga paa, bilang babala sa mga tagaroon.’
Kung titingnan natin ng may mapanuring mga mata ang mga habiling ito ni Jesus, para yatang malupit at sadista itong si Jesus. Wala ka na ngang kadala-dala, hindi ka pa tatanggapin ng mga taong paglilingkuran mo. --- Well, they are followers of Jesus and the way of Jesus was not an easy way... it was the way of the Cross.
At katulad ni Jesus, ang kanilang pagpapahayag at pangangaral ay hindi lamang sa pamamagitan ng kanilang pananalita kundi sa gawa: pangangaral tungkol sa pagsisisi at pagtalikod sa kasalanan, pagpapalayas ng mga demonyo at pagpapagaling sa mga may sakit!
Pansinin po natin kung anong uri ng mga tao ang pinili, tinawag at sinugo ng Diyos.
-Sila’y mga karaniwang tao.
GOD CHOOSES ORDINARY PEOPLE AND CONFERS ON THEM EXTRAORDINARY RESPONSIBILITY.
- Si Propeta Amos ay isang ordinaryong pastol.
- Si Pablo ay tagagawa ng mga kubol.
- Ang mga apostol nama’y karamiha’y mga mangingisda. --- These people are not the dream team that one leader might choose to be his assistants. Wala silang mga karanasan sa pangangaral o pagpapahayag. Hindi sila yaong mga popular o kilalang tao.
But because of God, these ordinary people were able to accomplish extraordinary things. --- Nakibahagi sila sa di-pangkaraniwang pagtatatag ng Kaharian ng Diyos sa lupa at gawain ni Kristong kaligtasan.
Tayong mga Kristiyano ngayon --- tayo’y mga guro, mga lingkod-bayan, mga tindero at tindera sa palengke, mga nanay at tatay, mga manggagawa sa pabrika, mga karaniwang empleyado ng gobyerno, mga tricycle driver, mga kabataan at mag-aaral --- TINATAWAG AT SINUSUGO RIN NI JESUS UPANG HUMAYO AT IPAHAYAG ANG MABUTING BALITA --- sa ating pamilya, sa lugar ng ating trabaho, sa ating sambayanan at lipunan.
· Tinawag tayo at isinusugo upang ipagsigawan natin ang mapagligtas na biyaya ng Diyos sa buong mundo na nananaghoy at watak-watak.
· Dalhin natin ang Mabuting Balita ng kaligtasang nagmumula sa pag-ibig ng Diyos sa mga lugar at mga taong nangangailangan ng kagalingan sa katawan at sa kaluluwa.
· Ihatid natin ang liwanag na mapagligtas na pag-ibig ng Diyos kung saan marami pa ring kasamaan at demonyo ang namamayani at namamayagpag.
ANG ATING MISYONG IPALAGANAP ANG KAHARIAN NG DIYOS, NAWA’Y ATING MAGAMPANAN ARAW-ARAW...
Sa Ngalan ng Ama, at ng Anak, at ng Espiritu Santo.
AMEN!
_____________________________________________________________________________________
Homily Prepared by Rev. Fr. Miguel R. Concepcion, III - Parochial Vicar
May pangarap ang Diyos para sa sangkatauhan. Ninais ng Diyos na ibahagi ang kanyang buhay at pag-ibig sa ating lahat.
Ito ang sinasabi ng IKALAWANG PAGBASA (mula sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Efeso):
‘Dahil sa pag-ibig ng Diyos, tayo’y kanyang itinalaga
upang maging mga anak niya sa pamamagitan ni Jesukristo.
Iyan ang kanyang layunin at kalooban.’
Para sa Diyos, marapat tayong ituring na kanyang mga anak ngunit ang pagiging kaisa at pagiging kabahagi sa kanyang buhay at pag-ibig ay maaari lamang maging ganap at totoo sa pamamagitan ng kapatawaran ng ating mga kasalanan. At ang kapatawarang ito ay sa pamamagitan ng sakripisyo at kamatayan ng Anak ng Diyos, si Kristo Jesus.
Kung susuriin nating mabuti ang pahayag ni San Pablo, ganito ang pakahulugan at nais ipahatid sa atin: nagkaroon ng katuparan ang panukala at kalooban ng Diyos Ama dahil sa ginawa ng Panginoong Jesukristo. --- ANG GINAWANG PAGPAPAKASAKIT AT PAGKAMATAY NI KRISTO AY NAGBUNGA NG ATING KAUGNAYAN SA DIYOS AMA --- tayong lahat, na hinirang at nanalig kay Jesus --- TAYO ANG BAYAN NG DIYOS.
Ang ituring na ‘Bayan ng Diyos’ at ‘mga anak ng Diyos’ ay isang napakalaking karangalan. Kaya nga, hinihikayat ni San Pablo ang simbahan sa Efeso na magpasalamat at ipagbunyi ang Panginoon sapagkat: ‘...pinagkalooban niya tayo ng lahat ng pagpapalang espiritwal...’ at dahil sa: ‘... kanyang kahanga-hangang pagkalinga sa atin... Gayon kadakila ang pag-ibig na ipinadama niya sa atin!’
Higit sa lahat, marapat na tayo’y magpasalamat at magpuri sa Diyos dahil sa kaloob niyang Espiritu Santo na siyang ‘tatak ng pagkahirang’ sa atin.
It is this Holy Spirit that enables us to call God, ‘Our Father.’ It is also only this Spirit of God who enables us to call Jesus: ‘Lord!’
Ganito pala kataas ang karangalan at pagtatanghal na dulot ng planong kaligtasan ng Diyos Ama sa pamamagitan ng kanyang Anak na si Jesus:
--- We rightfully claim that we are God the Father’s children!
--- We rightfully take pride that we have been saved by the Lord Jesus!
Ngunit hindi sapat na tayo’y magbunyi dahil sa karangalang ipinagkaloob sa atin ng Panginoon. Anumang pribelehiyo o karangalan ay may kakambal na tungkulin. --- The privilege and honor we enjoy as God’s people saved by Jesus does not rest as merely an honor we take pride about. This great privilege and honor comes with responsibility.
Sinabi ng yumaong dating Santo Papa Juan Pablo II sa kanyang pahayag na Perfectae Caritatis #2 :
· Ang pangunahin at batayang bokasyon o gawain ng tao, bilang mga anak ng Diyos at tinubos sa pamamagitan ni Kristo, ay SUMUNOD KAY KRISTONG NAMUHAY SA MUNDO. The basic vocation of every Christian is to follow Christ who walked on this earth.
Ano ang susundan natin kay Kristo?
How and what should we follow in Jesus?
What is common to our Readings this Sunday is the presence of the concept of being chosen and being sent.
Sa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ni Propeta Amos), isinasalaysay ang karanasan ni Propeta Amos na isinugo ng Diyos upang mangaral at magpahayag sa Bethel.
· Inayawan siya ng mga tao. Hindi siya tinanggap at ang kanyang gawai’y pinabubulaanan nila. Ipinagtanggol niya ang kanyang pagiging ‘sugo’ at ‘tagapagsalita’ ng Diyos:
‘Hindi ako propeta --- hindi ito hanapbuhay.
Ako’y pastol at nag-aalaga rin ng mga punong igos.
Ngunit inalis ako ng Panginoon sa gawaing iyon
at inutusang magsalita para sa kanya, sa mga taga-Israel.’
Sa IKALAWANG PAGBASA (mula sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Efeso), ipinangangaral at ipinaaalala ni Pablo ang pagsusugo ng Ama sa kanyang anak na si Jesus.
· Si Jesus ay isinugo ng Ama upang ipahayag ang panukala at kalooban niya --- NA TAYONG LAHAT AY MAGKAROON NG BUHAY, isang buhay na ganap at kasiya-siya.
IPINAHAYAG NIYA ANG PLANO NG AMA SA PAMAMAGITAN NG KANYANG MGA SALITA AT PANGANGARAL AT KUNG ANO ANG IPINANGANGARAL, ITO’Y NAKIKITA SA KANYANG MGA GAWA AT BUHAY!
· Ipinangaral niya ang pagpapatawad sa kapwa. Tinanong siya ng isa sa kanyang mga lagad. --- How many times should I forgive a brother who sins again and again? Seven times? --- Ang sabi ni Jesus: not seven times but seventy times seventy!
o Sa nahuling babaeng nakikiapid, ipinagkaloob niya ang kapatawaran. ‘Humayo ka at huwag nang magkasala!’
· Ipinangaral niya ang pagtanggap nang may kabukasan sa lahat. Nakisalalmuha siya kahit sa mga dukha at mga makasalanan.
· Itinuro niya ang isang magandang ugnayan sa Diyos sa pamamagitan ng pananalangin. Tinuruan niya ang mga alagad kung paanong manalangin: ‘Ama namin, sumasalangit ka...’
· Ipinangaral niya ang pag-ibig sa kapwa. Pinatunayan niya ito sa pamamagitan ng pag-aalay ng kanyang buhay para sa lahat.
In Jesus, we see integrity --- his words are confirmed by his deeds! He was an excellent envoy of God the Father sent to the world to give life!
Sa EBANGHELYO: ANG SINUGO NG DIYOS AMA, NGAYON, SINUSUGO RIN ANG MGA UNANG ALAGAD. --- The Twelve are being initiated into the mission of Jesus. At katulad ni Jesus na nagbata at nagpakasakit, ang mga alagad ay isinusugo rin at inihahanda ni Jesus sa isang mapagpakasakit ng misyon at gawain.
· The Twelve had been given specific and explicit instruction on what to take with them on their journey and how to act.
-Hinahayaan sila na magdala ng mga panyapak at pamalo. Ito’y para kanilang kaligtasan sa mababangis na hayup at mga ahas. Ngunit hindi sila pinapayagan na magdala ng ano pa man:
‘Sa inyong paglalakbay, huwag kayong magdala ng anuman ...
ni pagkain, balutan, salapi sa inyong lukbutan o bihisan.’
· Walang lukbutan nang sa gayo’y huwag silang kumuha at magdala ng anuman mula sa kanilang mga pupuntahan at iiwanan.
· Walang balutan upang huwag silang pag-isipang nagpapayaman at nakikinabang lamang sa kanilang pagmimisyon.
· Walang anuman upang walang ibang asahan, hindi ang sariling kakayahan, kundi ang biyaya, lakas at tulong ng Panginoon.
Dagdag pa rito, tinagubilinan sila ni Jesus na maging kuntento sa kanilang aabutan. They must accept the hospitality being offered to them.
Sa kahulihan, tinagubilinan din sila ni Jesus sa posibilidad na sila’y hindi tatanggapin ng mga tao. Walang garantiya na sila’y tatanggapin ng kanilang mga bayang pupuntahan:
‘Kung ayaw kayong tanggapin
o pakinggan sa isang dako,
umalis kayo roon at ipagpag ninyo ang alikabok
sa inyong mga paa, bilang babala sa mga tagaroon.’
Kung titingnan natin ng may mapanuring mga mata ang mga habiling ito ni Jesus, para yatang malupit at sadista itong si Jesus. Wala ka na ngang kadala-dala, hindi ka pa tatanggapin ng mga taong paglilingkuran mo. --- Well, they are followers of Jesus and the way of Jesus was not an easy way... it was the way of the Cross.
At katulad ni Jesus, ang kanilang pagpapahayag at pangangaral ay hindi lamang sa pamamagitan ng kanilang pananalita kundi sa gawa: pangangaral tungkol sa pagsisisi at pagtalikod sa kasalanan, pagpapalayas ng mga demonyo at pagpapagaling sa mga may sakit!
Pansinin po natin kung anong uri ng mga tao ang pinili, tinawag at sinugo ng Diyos.
-Sila’y mga karaniwang tao.
GOD CHOOSES ORDINARY PEOPLE AND CONFERS ON THEM EXTRAORDINARY RESPONSIBILITY.
- Si Propeta Amos ay isang ordinaryong pastol.
- Si Pablo ay tagagawa ng mga kubol.
- Ang mga apostol nama’y karamiha’y mga mangingisda. --- These people are not the dream team that one leader might choose to be his assistants. Wala silang mga karanasan sa pangangaral o pagpapahayag. Hindi sila yaong mga popular o kilalang tao.
But because of God, these ordinary people were able to accomplish extraordinary things. --- Nakibahagi sila sa di-pangkaraniwang pagtatatag ng Kaharian ng Diyos sa lupa at gawain ni Kristong kaligtasan.
Tayong mga Kristiyano ngayon --- tayo’y mga guro, mga lingkod-bayan, mga tindero at tindera sa palengke, mga nanay at tatay, mga manggagawa sa pabrika, mga karaniwang empleyado ng gobyerno, mga tricycle driver, mga kabataan at mag-aaral --- TINATAWAG AT SINUSUGO RIN NI JESUS UPANG HUMAYO AT IPAHAYAG ANG MABUTING BALITA --- sa ating pamilya, sa lugar ng ating trabaho, sa ating sambayanan at lipunan.
· Tinawag tayo at isinusugo upang ipagsigawan natin ang mapagligtas na biyaya ng Diyos sa buong mundo na nananaghoy at watak-watak.
· Dalhin natin ang Mabuting Balita ng kaligtasang nagmumula sa pag-ibig ng Diyos sa mga lugar at mga taong nangangailangan ng kagalingan sa katawan at sa kaluluwa.
· Ihatid natin ang liwanag na mapagligtas na pag-ibig ng Diyos kung saan marami pa ring kasamaan at demonyo ang namamayani at namamayagpag.
ANG ATING MISYONG IPALAGANAP ANG KAHARIAN NG DIYOS, NAWA’Y ATING MAGAMPANAN ARAW-ARAW...
Sa Ngalan ng Ama, at ng Anak, at ng Espiritu Santo.
AMEN!
_____________________________________________________________________________________
14th SUNDAY IN ORDINARY TIME
Scriptural Readings: Ezekiel 2:2-5 / Psalm 123 / 2 Corinthians
12:7-10 / Mark 6:1-6
Sa pangkaraniwan...
may pambihira,
ang Diyos!
Homily prepared by
REV. FR. GLENN DE LA PENA - Parochial Vicar
“Mapagpala ang makapangyarihang Diyos!” “Kay Lord, lahat ng problema siguradong lulutasin!”
Kapag mga ganitong pananalita ang naririnig natin mula sa isang mangangaral, pasigaw at lumulundag pa tayong sumasagot ng malakas, Amen! Praise the Lord, Alleluia! Sa ganitong mga pagtugon hindi maipagkakaila na talagang kumbensido tayo na nananalig sa Panginoon. May pagtitiwala sapagkat may mga katotohanang kakaiba o pambihira nakapagpapasigla ng paniniwala.
Sa Linggong ito, tila kakaiba ang pagpapahayag ng Ebanghelyo sa pagkakakilanlan kay Hesus. Bagama’t kahanga- hanga ang karunungang ipinamalas ni Hesus sa kanyang pagtuturo sa sinagoga, sa paningin ng kanyang mga kababayan, isa siyang karpinterong anak ni Maria.
Tahasang naging napakababa at ordinaryo ang pagtingin ng mga ito kay Hesus. Paano?
1. Pagkakilala sa kanya bilang isang ordinaryong manggagawa.
2. Pagkakilala sa kanya bilang anak ni Maria.(sa kaugalian ng mga Hudyo, ang pagpapakilala sa isang tao ay dapat nakaugnay sa pangalan ng kanyang ama, kaya ang nararapat ay, “anak ni Jose”.
Ipinapakita ng Ebanghelyo si Hesus bilang isang ordinaryong mamamayan ng Jerusalem na hindi nila sinampalatayanan ni pinakinggan. Hindi nila nakita ang “pambihira” kay Hesus.
Minsan masasabi din nating ganito rin ang ating pananaw sa buhay. Pinapahalagahan at pinaniniwalaan lamang natin any ang mga bagay na kakaiba. Kapag ang isang tao, bagay o pangyayari ay hindi higit sa pangkaraniwan kalimitan ay binabale-wala o kaya nama’y nilalapastangan lamang. Madali tayong humanga kapag matalino, malakas, o may sinabi sa buhay ang isang tao. Bakit? Sapagkat sa ating pananaw, tanging ang mga “pambihira” lamang ang may kahalagahan.
Sa Ikalawang Sulat ni San Pablo sa mga taga- Corinto, binaggit niyang tatlong beses niyang idinalangin na alisin ang kanyang pagiging mahina. Ngunit ang tugon sa kanyang pagdalangin ay “lalong nahahayag ang kapangyarihan ng Diyos sa kanyang kahinaan”. Sa mga bahagi ng kanyang pagkatao na “di- pambihira,” kumikilos ang kapangyarihan ng Diyos. Kaya naman sa bandang huli, ipinagmamapuri na ni Pablo ang kanyang kahinaan sapagkat doo’y nababanaagan niya si Hesu- Kristo: “Kung kailan ako mahina, saka naman ako malakas”. Inaangkin ni Pablo ang kanyang kahinaan hindi bilang isang kapintasan sa halip ay pagkakataon upang madinig niya ang makapangyarihang Diyos.
Mula sa Unang Pagbasa, ipinapahayag ang pagkatawag kay Ezekiel bilang isang propeta at ang ginamit na salita ay TAO, susuguin kita sa Israel. Siya ay isinugo bilang propeta sa mga Israelitang nasa Babylonia. Ang salitang TAO ay nangangahulugan ng pagiging ordinaryo o pangkaraniwan sapagkat ang pagiging extra- ordinary ay natatanging paglalarawan para sa Diyos. Ngunit humirang ang Diyos ng tao upang maipahayag ang kanyang salita para sa sangkatauhan.
Ang pagkasumpong sa Diyos ay masasabing nasa paligid lamang...nasa mundo ng tao na pangkaraniwan. Hindi naman kailangang tumanaw pa sa kalayuan sapagkat ang Diyos ay narito lamang sa piling ng sangkatauhan. Ngunit nabibigyang pansin ba natin o nakikilala ang Diyos sa mga pangkaraniwan? O kailangan pang may mga kaganapan na kakaiba upang ating mapatunayang may Diyos na dapat sampalatayanan. Hindi minamaliit ng Diyos kung ano man ang pangkaraniwan sapagkat sa pamamagitan ng mga ito ay ipinapahayag Niya na Siya’y kahanga- hangang tunay.
Sa pangkaraniwan, may “pambihira”,sapagkat doon ang kapangyarihan ng Diyos ay masusumpungan.
BE PROPHETS TO EACH OTHER !
Homily prepared by
Fr. MIGUEL R. CONCEPCION, III - Parochial Vicar
Sa gitna ng karangyaan ng makabagong panahon sa ating mundo, ilang dekada na ang nakakakaraan, pinatunayan ng isang MOTHER TERESA, ngayo’y Blessed Teresa of Calcutta, na posibleng mamuhay ng simple at may pagkalinga sa mga dukha.
Sa gitna ng iba’t ibang uri ng pang-aabuso at pagyurak sa karapatan ng mga tao, pinadindigan ng isang MAHATMA GANDHI ang kabutihan ng pakikipaglaban ng walang dahas.
Ang ganitong kaisipan at kamalayan ay sinang-ayunan ng MGA PILIPINO noong 1986 noong naganap ang EDSA Revolution.
Sa gitna ng namamayaning kaisipan na ang mga taong puti ay higit at mas mataas na uri kaysa sa mga taong itim ang balat, ipinakipaglaban ng isang MARTIN LUTHER KING ang pagkakapantay-pantay ng mga tao anuman ang kulay ng kanyang balat.
Sa kabila ng pag-aawat ng mga kaibigan at mga kamag-anak na huwag siyang babalik sa Pilipinas dahil malamang na siya’y papatayin, buong-loob na sinabi ni ng isang NINOY AQUINO: ‘The Filipino is worth dying for!’
THESE PEOPLE ARE MODERN-DAY PROPHETS who had spoken to let what is good in us and what is true in us surface. AND FOR THIS, THEY HAD SUFFERED, IF NOT SILENCED AND KILLED, IN ONE WAY OR THE OTHER!
Ang karaniwang pakahulugan natin sa salitang ‘propeta’ ay isang taong nakakakita o nakakaalam kung ano ang mangyayari o magaganap sa hinaharap.
Ang tawag po sa ganito ay ‘clairvoyant’ o manghuhula! --- Pumunta po kayo sa may Baclaran o kaya sa may Recto: napakarami po ng mga taong nagsasabi na nakikita nila ang iyong ‘future’ o hinaharap --- sa pag-ibig, sa trabaho, sa business, sa ugnayan at kung anu-ano pa.
Siyempre, nabibilang sa ganitong mga uri, bagama’t sila ay may pangalang kinikila sina Madam Auring, Jojo Acuin at marami pang iba.
Sa atin pong MGA PAGBASA, ibang uri ng PROPETA ang tinutukoy.
Una, hindi sila nagbabasa o nanghuhula tungkol sa hinaharap. --- The prophet in Scriptures is more concerned with the present situation, not with the future! Saklaw nila ang kasalukuyang kalalagayan at kasaysayan.
Ikalawa, hindi sila nanghuhula ng tungkol sa kung anong bagay. --- They are not predictors of any thing rather they are messengers of God. Sa pamamagitan nila, ipinapahayag ang salita, nais, at kalooban ng Diyos.
· SA MADALING SALITA, SILA ANG SPOKESPERSON NG PANGINOON.
· SILA RIN AY MGA TAGAPAMAGITAN SA DIYOS AT SA TAO. They are mediators between God and human beings.
Sa Lumang Tipan, nariyan ang mga pangalang ISAIAS, JEREMIAS, EZEKIEL, AMOS, OSEAS at marami pang iba. --- SILA ANG MGA PROPETA --- mga tagapamagitan sa Diyos at tao at tagapagsalita ng Diyos!
SINO BA ANG PROPETA? ANO BA ANG PROPETA?
1. THE PROPHET IS CHOSEN AND SENT BY GOD!
· Tampok sa kuwento at buhay ng mga propeta ang isang malalim na karanasan sa Diyos.
· From obscurity and simplicity of their lives, God entered their lives, chose them, and sent them to deliver a message to people.
Sa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ni Propeta Ezekiel), itinatampok ang pagtawag at pagsusugo ng Diyos kay Ezekiel.
‘... nilukuban ako ng Espiritu at itinayo ako
upang pakinggan ang isang tinig na nagsasabi:
‘Tao, susuguin kita sa Israel, sa bansang suwail...
Matigas ang kanilang ulo at walang pitagan.
Kaya puntahan mo sila at sabihin mong
ito ang pinasasabi ng Panginoong Diyos.’’
-Maliban sa katotohanang ang Diyos ang tumawag kay Ezekiel, mayroong ipinagagawa ang Diyos sa kanya. The call of the prophet entails a mission. --- Ang gawain ng propeta ay may pahintulot at desisyon ng Diyos. Siya ang opisyal na tagapagsalita ng Diyos.
-Bagama’t hindi tahasang sinasabi sa ating Pagbasa kung ano ang mensahe, batay sa kasaysayan ng Israel, ito’y tungkol sa kanilang pagkasuwail at kawalang pitagan sa Diyos.
-And so the prophet is sent to the people to remind them of the Covenant with God and to tell them to reform their lives and renew their allegiance and loyalty to God and his Covenant with them.
Ang propeta ang kinatawan ng Diyos, ang kanyang misyon ay kalooban at disenyo ng Diyos. Ang Diyos ang nagsugo sa propeta sa mga tao at ang mensaheng ipinapahayag ng propeta ay hindi niya sariling pananalita kundi ang kalooban at salita ng Diyos.
2. A TRUE PROPHET OF GOD SPEAKS OF GOD’S WORD AND NOT HIS OWN WORD.
-Ang layunin ng isang propeta ay ihatid sa mga tao ang mensahe ng Diyos. THIS IS THE MARK OF A TRUE PROPHET OF GOD!
-Ang nilalaman ng mensahe ay salita at kalooban ng Diyos --- hindi salita at kalooban ng propeta. Kung sariling salita at plano ng propeta ang pinalalaganap, hindi siya tunay na propeta ng Diyos, bagkus siya ay isang huwad o bulaang propeta.
Maaaring ang pagkakapili at espesyal na tungkuling mula sa Diyos ay magdulot ng pagkamakasarili, pag-iimbot, at pagkamayabang. Imbes na salita ng Diyos ang iparating sa mga tao, maaaring ang isang taong sinugo ay magpahayag lamang at magpakilala ng kanyang sarili.
-Kaya napakalaki ng tukso para sa isang propeta na ang kanyang sariling agenda ang ipalaganap. --- ITO ANG PINATOTOTOHANAN NI SAN PABLO sa IKALAWANG PAGBASA (mula sa Ikalawang Sulat sa mga Taga-Corinto.
Alam at tiyak ni Pablo sa kanyang sarili na ang tinanggap niyang pagpapahayag mula sa Diyos, ang tungkulin at pribelehiyong ipinagkaloob sa kanya ng Diyos ay katangi-tangi.
Kung ipagkamamapuri niya ito at siya’y magiging ‘may kapangyarihan,’ kung ang ipakikilala niya ay ang kanyang sarili, SIYA ANG MAGING FOCUS OF ATTENTION at maisasawalang bahala niya ang kanyang atas na gawain, ang gawain ng Diyos na sa kanya ipinagkatiwala, ang mensahe ng Diyos na dapat niyang isiwalat sa mga tao --- ang Mabuting Balita na siyang dapat niyang ipangaral sa mga tao.
Ganito ang pahayag ni San Pablo:
‘... para hindi ko ipagyabang
ang kamangha-manghang pahayag ng Diyos sa akin,
ako’y binigyan ng isang kapansanan sa katawan
na nagsisilbing pamalo ni Satanas
upang huwag akong magpalalo.’
Ang tinutukoy ni San Pablo ay ang mga bagay na dapat niyang harapin bilang tagapagsalita ng Diyos, bilang tagapagpalaganap ng Mabuting Balita --- ang kanyan g mga pagdurusa, ang kanyang mga pighati, ang kanyang mga dapat harapin at tiisin.
Amidst all these challenges, Paul will be rendered weak. Amidst all the suffering, Paul would realize that he does not have the strength of his own to continue his mission.
Ngunit sa gitna ng maraming pagdurusa at pagsasakripisyo, sa gitna ng kanyang mga kakulangan at kahinaan ni San Pablo, napagtanto niya kung ano ang tunay na kahulugan ng kapangyarihan at kalakasan:
‘Dahil kay Kristo, walang halaga sa akin
kung ako ma’y kutyain, pahirapan, usigin, at magtiis.
Sapagkat kung kailan ako mahina,
saka naman ako malakas.’
Ang bukal pala ng kalakasan ng propeta at tagapagpahayag ng Diyos ay hindi sariling kakayahan at kalakasan kundi ito ay nagmumula sa kapangyarihan at lakas ng Diyos.
Batay sa mga pananalitang ito ni San Pablo, hindi pala madali ang buhay at karanasan ng isang propeta, ng isang tagapagsalita at tagapagpahayag ng Diyos. --- IT IS DIFFICULT TO LIVE A PROPHET’S LIFE! Why?
3. THE LIFE OF A PROPHET IS COLORED BY SUFFERING, PERSECUTION AND REJECTION AND EVEN DEATH!
Kung babasahin po natin ang kabuuan ng Mga Sulat ni San Pablo, makikita natin kung anong uri ng pagpapakasakit ang kanyang naranasan.
Sa 2 Corinto 1:8-9, ganito ang pahayag ni San Pablo:
‘Mga kapatid, ibinabalita namin sa inyo
ang mga kapighatian na dinanas namin sa Asia.
Napakabigat ng aming dinanas anupa’t
nawalan na kami ng pag-asang mabuhay pa.
Akala nami’y dumating na ang aming oras
ngunit nangyari iyon
upang huwag kaming manalig sa aming sarili
kundi sa Diyos na muling bumubuhay sa patay!’
Handang ipagpatuloy ni Pablo ang kanyang misyon at handa niyang batahin ang lahat ng paghihirap at pagdurusa dahil umaasa siya sa tulong at kapangyarihan ng Diyos na siya rin namang nagsugo sa kanya upang magpahayag, upang maging propeta.
Ganito rin naman ang karanasan ni Jesus na isinasalaysay sa EBANGHELYO. --- Itinatwa ng kanyang sariling mga kababayan si Jesus. Bagama’t alam nila ang mga ginawa ni Jesus at ang kanyang mga pangangaral, hindi nila matanggap na ang isa sa kanilang kababayan ay maging propeta sa kanila.
Hindi maatim ng mga taga-Nazaret na ang ‘isang karpinterong anak ni Maria’ na isa sa kanila ay mangaral na para bang isang makapangyarihang tagapagsalita ng Diyos. --- This is just too much for them to take and to accept.
Sa katapusan, ang Propeta ng Diyos, ang Anak na Diyos na siyang pinakadakilang Propeta ay pinatay sa Krus.Buong puso at buong laying inako ni Jesus ang lahat maipahayag lamang ang Katotohanan ng Diyos; matupad lamang ang kalooban ng Diyos Ama na nagsugo sa kanya sa mundo. --- The world cannot accept the truth of Jesus. Jesus was just too much for the world to bear and to accept. THE WORLD FINDS IT DIFFICULT TO ACCEPT PROPHETS!
Ganito pa rin naman ang tingin ng mundo sa mga propeta:
--- Sa barkadahan, kapag sinusuway tayo ng isang kaibigan at kasama sa barkada at sinasabi niya ang mas mabuting gawain, ano ang sinasabi natin: AYAW MO, E DI KUMALAS KA SA GRUPO! NAKU, NAGMAMALINIS NAMAN ITO! NAKU, KILL JOY KA NAMAN! SUS, PANAHON PA ‘YAN NG MGA NINUNO NATIN!
---Kapag sinabi ng isang kamag-aral: Naku, huwag tayong mag-cheat! Huwag tayong magbulakbol! Sasabihin natin: IKAW TALAGA CORNY AT KILL JOY KA! --- And then, we marginalize him or her.
---Kapag sinasabi ng isa: Mare, huwag na nating pag-usapan ang buhay ng iba. Masama iyan! Sasabihin natin: SUS, ITO NAMAN. ATIN-ATIN LANG NAMAN ITO!
--- Kapag sinabi ng isa: Pare, huwag na tayong mag-good time. Naghihintay ang pamilya natin. Sasabihin natin: AYAW MO, UMUWI KA MAG-ISA MO!
Mga kapatid, tayong lahat ay bininyagan sa Espiritu Santo. Katiyap ng binyag ang misyon nating ipahayag at ipalaganap ang Mabuting Balita. Kabahagi tayo ng pagiging propeta ni Jesus.
WE ARE CALLED TO BE PROPHETS TO EACH OTHER!
_____________________________________________________________________________
may pambihira,
ang Diyos!
Homily prepared by
REV. FR. GLENN DE LA PENA - Parochial Vicar
“Mapagpala ang makapangyarihang Diyos!” “Kay Lord, lahat ng problema siguradong lulutasin!”
Kapag mga ganitong pananalita ang naririnig natin mula sa isang mangangaral, pasigaw at lumulundag pa tayong sumasagot ng malakas, Amen! Praise the Lord, Alleluia! Sa ganitong mga pagtugon hindi maipagkakaila na talagang kumbensido tayo na nananalig sa Panginoon. May pagtitiwala sapagkat may mga katotohanang kakaiba o pambihira nakapagpapasigla ng paniniwala.
Sa Linggong ito, tila kakaiba ang pagpapahayag ng Ebanghelyo sa pagkakakilanlan kay Hesus. Bagama’t kahanga- hanga ang karunungang ipinamalas ni Hesus sa kanyang pagtuturo sa sinagoga, sa paningin ng kanyang mga kababayan, isa siyang karpinterong anak ni Maria.
Tahasang naging napakababa at ordinaryo ang pagtingin ng mga ito kay Hesus. Paano?
1. Pagkakilala sa kanya bilang isang ordinaryong manggagawa.
2. Pagkakilala sa kanya bilang anak ni Maria.(sa kaugalian ng mga Hudyo, ang pagpapakilala sa isang tao ay dapat nakaugnay sa pangalan ng kanyang ama, kaya ang nararapat ay, “anak ni Jose”.
Ipinapakita ng Ebanghelyo si Hesus bilang isang ordinaryong mamamayan ng Jerusalem na hindi nila sinampalatayanan ni pinakinggan. Hindi nila nakita ang “pambihira” kay Hesus.
Minsan masasabi din nating ganito rin ang ating pananaw sa buhay. Pinapahalagahan at pinaniniwalaan lamang natin any ang mga bagay na kakaiba. Kapag ang isang tao, bagay o pangyayari ay hindi higit sa pangkaraniwan kalimitan ay binabale-wala o kaya nama’y nilalapastangan lamang. Madali tayong humanga kapag matalino, malakas, o may sinabi sa buhay ang isang tao. Bakit? Sapagkat sa ating pananaw, tanging ang mga “pambihira” lamang ang may kahalagahan.
Sa Ikalawang Sulat ni San Pablo sa mga taga- Corinto, binaggit niyang tatlong beses niyang idinalangin na alisin ang kanyang pagiging mahina. Ngunit ang tugon sa kanyang pagdalangin ay “lalong nahahayag ang kapangyarihan ng Diyos sa kanyang kahinaan”. Sa mga bahagi ng kanyang pagkatao na “di- pambihira,” kumikilos ang kapangyarihan ng Diyos. Kaya naman sa bandang huli, ipinagmamapuri na ni Pablo ang kanyang kahinaan sapagkat doo’y nababanaagan niya si Hesu- Kristo: “Kung kailan ako mahina, saka naman ako malakas”. Inaangkin ni Pablo ang kanyang kahinaan hindi bilang isang kapintasan sa halip ay pagkakataon upang madinig niya ang makapangyarihang Diyos.
Mula sa Unang Pagbasa, ipinapahayag ang pagkatawag kay Ezekiel bilang isang propeta at ang ginamit na salita ay TAO, susuguin kita sa Israel. Siya ay isinugo bilang propeta sa mga Israelitang nasa Babylonia. Ang salitang TAO ay nangangahulugan ng pagiging ordinaryo o pangkaraniwan sapagkat ang pagiging extra- ordinary ay natatanging paglalarawan para sa Diyos. Ngunit humirang ang Diyos ng tao upang maipahayag ang kanyang salita para sa sangkatauhan.
Ang pagkasumpong sa Diyos ay masasabing nasa paligid lamang...nasa mundo ng tao na pangkaraniwan. Hindi naman kailangang tumanaw pa sa kalayuan sapagkat ang Diyos ay narito lamang sa piling ng sangkatauhan. Ngunit nabibigyang pansin ba natin o nakikilala ang Diyos sa mga pangkaraniwan? O kailangan pang may mga kaganapan na kakaiba upang ating mapatunayang may Diyos na dapat sampalatayanan. Hindi minamaliit ng Diyos kung ano man ang pangkaraniwan sapagkat sa pamamagitan ng mga ito ay ipinapahayag Niya na Siya’y kahanga- hangang tunay.
Sa pangkaraniwan, may “pambihira”,sapagkat doon ang kapangyarihan ng Diyos ay masusumpungan.
BE PROPHETS TO EACH OTHER !
Homily prepared by
Fr. MIGUEL R. CONCEPCION, III - Parochial Vicar
Sa gitna ng karangyaan ng makabagong panahon sa ating mundo, ilang dekada na ang nakakakaraan, pinatunayan ng isang MOTHER TERESA, ngayo’y Blessed Teresa of Calcutta, na posibleng mamuhay ng simple at may pagkalinga sa mga dukha.
Sa gitna ng iba’t ibang uri ng pang-aabuso at pagyurak sa karapatan ng mga tao, pinadindigan ng isang MAHATMA GANDHI ang kabutihan ng pakikipaglaban ng walang dahas.
Ang ganitong kaisipan at kamalayan ay sinang-ayunan ng MGA PILIPINO noong 1986 noong naganap ang EDSA Revolution.
Sa gitna ng namamayaning kaisipan na ang mga taong puti ay higit at mas mataas na uri kaysa sa mga taong itim ang balat, ipinakipaglaban ng isang MARTIN LUTHER KING ang pagkakapantay-pantay ng mga tao anuman ang kulay ng kanyang balat.
Sa kabila ng pag-aawat ng mga kaibigan at mga kamag-anak na huwag siyang babalik sa Pilipinas dahil malamang na siya’y papatayin, buong-loob na sinabi ni ng isang NINOY AQUINO: ‘The Filipino is worth dying for!’
THESE PEOPLE ARE MODERN-DAY PROPHETS who had spoken to let what is good in us and what is true in us surface. AND FOR THIS, THEY HAD SUFFERED, IF NOT SILENCED AND KILLED, IN ONE WAY OR THE OTHER!
Ang karaniwang pakahulugan natin sa salitang ‘propeta’ ay isang taong nakakakita o nakakaalam kung ano ang mangyayari o magaganap sa hinaharap.
Ang tawag po sa ganito ay ‘clairvoyant’ o manghuhula! --- Pumunta po kayo sa may Baclaran o kaya sa may Recto: napakarami po ng mga taong nagsasabi na nakikita nila ang iyong ‘future’ o hinaharap --- sa pag-ibig, sa trabaho, sa business, sa ugnayan at kung anu-ano pa.
Siyempre, nabibilang sa ganitong mga uri, bagama’t sila ay may pangalang kinikila sina Madam Auring, Jojo Acuin at marami pang iba.
Sa atin pong MGA PAGBASA, ibang uri ng PROPETA ang tinutukoy.
Una, hindi sila nagbabasa o nanghuhula tungkol sa hinaharap. --- The prophet in Scriptures is more concerned with the present situation, not with the future! Saklaw nila ang kasalukuyang kalalagayan at kasaysayan.
Ikalawa, hindi sila nanghuhula ng tungkol sa kung anong bagay. --- They are not predictors of any thing rather they are messengers of God. Sa pamamagitan nila, ipinapahayag ang salita, nais, at kalooban ng Diyos.
· SA MADALING SALITA, SILA ANG SPOKESPERSON NG PANGINOON.
· SILA RIN AY MGA TAGAPAMAGITAN SA DIYOS AT SA TAO. They are mediators between God and human beings.
Sa Lumang Tipan, nariyan ang mga pangalang ISAIAS, JEREMIAS, EZEKIEL, AMOS, OSEAS at marami pang iba. --- SILA ANG MGA PROPETA --- mga tagapamagitan sa Diyos at tao at tagapagsalita ng Diyos!
SINO BA ANG PROPETA? ANO BA ANG PROPETA?
1. THE PROPHET IS CHOSEN AND SENT BY GOD!
· Tampok sa kuwento at buhay ng mga propeta ang isang malalim na karanasan sa Diyos.
· From obscurity and simplicity of their lives, God entered their lives, chose them, and sent them to deliver a message to people.
Sa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ni Propeta Ezekiel), itinatampok ang pagtawag at pagsusugo ng Diyos kay Ezekiel.
‘... nilukuban ako ng Espiritu at itinayo ako
upang pakinggan ang isang tinig na nagsasabi:
‘Tao, susuguin kita sa Israel, sa bansang suwail...
Matigas ang kanilang ulo at walang pitagan.
Kaya puntahan mo sila at sabihin mong
ito ang pinasasabi ng Panginoong Diyos.’’
-Maliban sa katotohanang ang Diyos ang tumawag kay Ezekiel, mayroong ipinagagawa ang Diyos sa kanya. The call of the prophet entails a mission. --- Ang gawain ng propeta ay may pahintulot at desisyon ng Diyos. Siya ang opisyal na tagapagsalita ng Diyos.
-Bagama’t hindi tahasang sinasabi sa ating Pagbasa kung ano ang mensahe, batay sa kasaysayan ng Israel, ito’y tungkol sa kanilang pagkasuwail at kawalang pitagan sa Diyos.
-And so the prophet is sent to the people to remind them of the Covenant with God and to tell them to reform their lives and renew their allegiance and loyalty to God and his Covenant with them.
Ang propeta ang kinatawan ng Diyos, ang kanyang misyon ay kalooban at disenyo ng Diyos. Ang Diyos ang nagsugo sa propeta sa mga tao at ang mensaheng ipinapahayag ng propeta ay hindi niya sariling pananalita kundi ang kalooban at salita ng Diyos.
2. A TRUE PROPHET OF GOD SPEAKS OF GOD’S WORD AND NOT HIS OWN WORD.
-Ang layunin ng isang propeta ay ihatid sa mga tao ang mensahe ng Diyos. THIS IS THE MARK OF A TRUE PROPHET OF GOD!
-Ang nilalaman ng mensahe ay salita at kalooban ng Diyos --- hindi salita at kalooban ng propeta. Kung sariling salita at plano ng propeta ang pinalalaganap, hindi siya tunay na propeta ng Diyos, bagkus siya ay isang huwad o bulaang propeta.
Maaaring ang pagkakapili at espesyal na tungkuling mula sa Diyos ay magdulot ng pagkamakasarili, pag-iimbot, at pagkamayabang. Imbes na salita ng Diyos ang iparating sa mga tao, maaaring ang isang taong sinugo ay magpahayag lamang at magpakilala ng kanyang sarili.
-Kaya napakalaki ng tukso para sa isang propeta na ang kanyang sariling agenda ang ipalaganap. --- ITO ANG PINATOTOTOHANAN NI SAN PABLO sa IKALAWANG PAGBASA (mula sa Ikalawang Sulat sa mga Taga-Corinto.
Alam at tiyak ni Pablo sa kanyang sarili na ang tinanggap niyang pagpapahayag mula sa Diyos, ang tungkulin at pribelehiyong ipinagkaloob sa kanya ng Diyos ay katangi-tangi.
Kung ipagkamamapuri niya ito at siya’y magiging ‘may kapangyarihan,’ kung ang ipakikilala niya ay ang kanyang sarili, SIYA ANG MAGING FOCUS OF ATTENTION at maisasawalang bahala niya ang kanyang atas na gawain, ang gawain ng Diyos na sa kanya ipinagkatiwala, ang mensahe ng Diyos na dapat niyang isiwalat sa mga tao --- ang Mabuting Balita na siyang dapat niyang ipangaral sa mga tao.
Ganito ang pahayag ni San Pablo:
‘... para hindi ko ipagyabang
ang kamangha-manghang pahayag ng Diyos sa akin,
ako’y binigyan ng isang kapansanan sa katawan
na nagsisilbing pamalo ni Satanas
upang huwag akong magpalalo.’
Ang tinutukoy ni San Pablo ay ang mga bagay na dapat niyang harapin bilang tagapagsalita ng Diyos, bilang tagapagpalaganap ng Mabuting Balita --- ang kanyan g mga pagdurusa, ang kanyang mga pighati, ang kanyang mga dapat harapin at tiisin.
Amidst all these challenges, Paul will be rendered weak. Amidst all the suffering, Paul would realize that he does not have the strength of his own to continue his mission.
Ngunit sa gitna ng maraming pagdurusa at pagsasakripisyo, sa gitna ng kanyang mga kakulangan at kahinaan ni San Pablo, napagtanto niya kung ano ang tunay na kahulugan ng kapangyarihan at kalakasan:
‘Dahil kay Kristo, walang halaga sa akin
kung ako ma’y kutyain, pahirapan, usigin, at magtiis.
Sapagkat kung kailan ako mahina,
saka naman ako malakas.’
Ang bukal pala ng kalakasan ng propeta at tagapagpahayag ng Diyos ay hindi sariling kakayahan at kalakasan kundi ito ay nagmumula sa kapangyarihan at lakas ng Diyos.
Batay sa mga pananalitang ito ni San Pablo, hindi pala madali ang buhay at karanasan ng isang propeta, ng isang tagapagsalita at tagapagpahayag ng Diyos. --- IT IS DIFFICULT TO LIVE A PROPHET’S LIFE! Why?
3. THE LIFE OF A PROPHET IS COLORED BY SUFFERING, PERSECUTION AND REJECTION AND EVEN DEATH!
Kung babasahin po natin ang kabuuan ng Mga Sulat ni San Pablo, makikita natin kung anong uri ng pagpapakasakit ang kanyang naranasan.
Sa 2 Corinto 1:8-9, ganito ang pahayag ni San Pablo:
‘Mga kapatid, ibinabalita namin sa inyo
ang mga kapighatian na dinanas namin sa Asia.
Napakabigat ng aming dinanas anupa’t
nawalan na kami ng pag-asang mabuhay pa.
Akala nami’y dumating na ang aming oras
ngunit nangyari iyon
upang huwag kaming manalig sa aming sarili
kundi sa Diyos na muling bumubuhay sa patay!’
Handang ipagpatuloy ni Pablo ang kanyang misyon at handa niyang batahin ang lahat ng paghihirap at pagdurusa dahil umaasa siya sa tulong at kapangyarihan ng Diyos na siya rin namang nagsugo sa kanya upang magpahayag, upang maging propeta.
Ganito rin naman ang karanasan ni Jesus na isinasalaysay sa EBANGHELYO. --- Itinatwa ng kanyang sariling mga kababayan si Jesus. Bagama’t alam nila ang mga ginawa ni Jesus at ang kanyang mga pangangaral, hindi nila matanggap na ang isa sa kanilang kababayan ay maging propeta sa kanila.
Hindi maatim ng mga taga-Nazaret na ang ‘isang karpinterong anak ni Maria’ na isa sa kanila ay mangaral na para bang isang makapangyarihang tagapagsalita ng Diyos. --- This is just too much for them to take and to accept.
Sa katapusan, ang Propeta ng Diyos, ang Anak na Diyos na siyang pinakadakilang Propeta ay pinatay sa Krus.Buong puso at buong laying inako ni Jesus ang lahat maipahayag lamang ang Katotohanan ng Diyos; matupad lamang ang kalooban ng Diyos Ama na nagsugo sa kanya sa mundo. --- The world cannot accept the truth of Jesus. Jesus was just too much for the world to bear and to accept. THE WORLD FINDS IT DIFFICULT TO ACCEPT PROPHETS!
Ganito pa rin naman ang tingin ng mundo sa mga propeta:
--- Sa barkadahan, kapag sinusuway tayo ng isang kaibigan at kasama sa barkada at sinasabi niya ang mas mabuting gawain, ano ang sinasabi natin: AYAW MO, E DI KUMALAS KA SA GRUPO! NAKU, NAGMAMALINIS NAMAN ITO! NAKU, KILL JOY KA NAMAN! SUS, PANAHON PA ‘YAN NG MGA NINUNO NATIN!
---Kapag sinabi ng isang kamag-aral: Naku, huwag tayong mag-cheat! Huwag tayong magbulakbol! Sasabihin natin: IKAW TALAGA CORNY AT KILL JOY KA! --- And then, we marginalize him or her.
---Kapag sinasabi ng isa: Mare, huwag na nating pag-usapan ang buhay ng iba. Masama iyan! Sasabihin natin: SUS, ITO NAMAN. ATIN-ATIN LANG NAMAN ITO!
--- Kapag sinabi ng isa: Pare, huwag na tayong mag-good time. Naghihintay ang pamilya natin. Sasabihin natin: AYAW MO, UMUWI KA MAG-ISA MO!
Mga kapatid, tayong lahat ay bininyagan sa Espiritu Santo. Katiyap ng binyag ang misyon nating ipahayag at ipalaganap ang Mabuting Balita. Kabahagi tayo ng pagiging propeta ni Jesus.
WE ARE CALLED TO BE PROPHETS TO EACH OTHER!
_____________________________________________________________________________
13th SUNDAY IN ORDINARY TIME
Scriptural Readings: Wisdom 1: 13-15; 2:23-24 / Psalm 30 / 2 Corinthians 8:7, 9, 13-15 / Mark 5:21-43
A GOD WHOM WE CAN TRULY TRUST
Homily prepared by FR. MIGZ R. CONCEPCION, III - Parochial Vicar
May mga tao na bang nangako sa inyo?
· Mula sa araw na ito, hindi na kita bibigyan ng sama ng loob; magbabait na ako.
· Asahan mo, ikaw lang talaga ang mamahalin ko.
· Maniwala ka, magiging tapat ako sa iyo habambuhay!
· Nanay, pasensiya na lang po. Mag-aaral na po ako nang mabuti!
· Kapag ako ang inyong ibinoto, sisikapin kong paunlarin ang ating bayan!
May mga tao ka na rin bang pinangakuan?
· Balik na lang kayo sa susunod na Linggo. Doon ko na po babayaran ‘yong utang ko sa inyo.
· Huwag kang mag-alala. Basta may kailangan ka, nandito lang ako para sa iyo!
Bahagi na ng karanasan natin ang mangako at pangakuan ng ibang tao. Kung bibilangin natin ang mga New Year’s resolution na sinabi natin sa mga nagdaang panahon, palagay ko hindi na mabibilang ang mga resolutions at mga pangakong ating binitawan.
Malimit sa hindi, kapag tao ang nangako, ang mga pangako ay napapako. Sabi nga: PROMISES ARE MEANT TO BE BROKEN! --- And this is a built-in system in our minds. Kapag nakarinig tayo ng pangako, ang sinasabi natin: TALAGA? TALAGA BANG IBIBILI MO AKO NG BAGONG SAPATOS? TALAGA BANG AKO LANG ANG IIBIGIN MO? TALAGA BANG MAGBABAGO KA NA? TALAGA?
Ang mga ganitong pananalita ay nagpapahayag na sa bawat pangakong ating naririnig, nais nating matiyak kung tototohanin nga ang pangako sa atin. --- Well, some of the promises we heard were delivered, naging totoo. But, most of the promises we heard and we have given to others did not come true.
At kung laging ganito ang ating karanasan, nahihirapan na tayong magtiwala at umasa sa mga nangangako sa atin; at ang mga pinapangakuan natin, sila rin, nawawalan na rin ng pagtitiwala at pag-asa sa ating mga pangako.
MERON BA TAYONG MAPAGKAKATIWALAAN? MERON PA BA TAYONG MAAASAHAN SA PANAHONG ITO?
Ang sagot ng ating MGA PAGBASA: OO, MERON TAYONG MAPAGKAKATIWALAAN. OO, MERON TAYONG MAAASAHAN: SI JESUS!
Sino ba itong Jesus na ito? WHO IS THIS JESUS?
· Ngayon, muli tayong namamangha sa salaysay ng EBANGHELYO kung saan ipinamalas ni Jesus na pati ang karamdaman o sakit at maging ang kamatayan ay saklaw din ng kanyang kapangyarihan.
o Una, ITO’Y NAGANAP NI JESUS SA PAMAMAGITAN NG LUBUSANG PAGGALING NG ISANG BABAENG LABINDALAWANG TAON NANG DINUDUGO AT LUBHANG NAHIHIRAPAN SA KANYANG KARAMDAMAN.
o Ikalawa, ITO’Y NAGANAP NI JESUS SA PAMAMAGITAN NG PAGKAKALOOB NG BUHAY SA ANAK NI JAIRO NA INAKALA NG LAHAT NA PATAY NA!
· Ngayon, nagpapahayag ng kanyang sarili si Jesus hindi lamang bilang ating inspirasyon at mapagkakatiwalaan, kundi bilang huwaran ng kagandahan at kabutihang-loob para sa kapwa.
Ang kalagayan ni Jairo sa kanyang pag-aalala sa kanyang dalagitang anak na nasa bingit ng kamatayan at ang kalalagayan ng babaeng matagal nang dinudugo ay hindi nalalayo sa mga karanasan natin sa buhay.
Kung tutuusin si Jairo at ang babaeng dinudugo ay ‘mga walang karapatan’ sa tulong ni Jesus. --- Si Jairo dahil siya ay prominente at mataas na opisyal ng sinagoga; ang babae dahil siya ay ‘marumi’ ayon sa kamalayan ng mga Judio.
Sa kabila nito, and dalawang taong ito’y naglakas-loob na lumapit kay Jesus: si Jairo --- hayagan ang paninikluhod kay Jesus; ang babae, patago at panakaw ang paghipo sa laylayan ng damit ni Jesus. Magkaiba man ang pamamaraan ng paglapit kay Jesus, ngunit iisa ang dahilan: ANG MALALIM NA PANANAMPALATAYA AT PAGTITIWALA KAY JESUS!
Muli nating pakinggan ang kanilang mga pananalita at hangarin kay Jesus:
Sabi ni Jairo:
‘Agaw-buhay po ang anak kong dalagita.
Kung maaari, sumama kayo sa akin
at ipatong ninyo sa kanya ang inyong kamay
upang siya’y gumaling at mabuhay.’
Sa kalooban ng babaeng inaagasan ng dugo, ganito ang kanyang sinasabi:
‘Mahipo ko lang ang kanyang damit ay gagaling na ako!’
Naganap ang dalawang himala dahil nagtiwala at nanampalataya si Jairo at ang babae. Ang kanilang dakilang pananalig na may magagawa si Jesus sa kanilang mga suliranin ang naging daan upang ang himala ng pagkakaloob ng kagalingan at buhay ay maganap.
Kabaligtaran naman ang dakilang pananampalatayang ito ng kawalang pananalig ng mga alagad ni Jesus at ng mga tao sa sambahayan ni Jairo.
Sabi ng ilang mga tao:
‘Patay na po ang anak ninyo.
Bakit pa ninyo aabalahin ang Guro?’
Isinasalaysay ng EBANGHELYO:
‘Nang dumating sila sa bahay ng tagapamahala,
nakita ni Jesus na gulung-gulo ang mga tao;
may mga nananangis pa at nananaghoy.’
At pinagtawanan pa si Jesus ng mga tao nang sabihin niyang natutulog lamang ang bata.
Mga kapatid, malimit sa hindi, ganito rin an gating pananaw sa buhay --- madaling mawalan ng pag-asa; mas nakikita ang hindi maganda kaysa sa mabuti at maganda: para bang tinatawaran natin ang kapangyarihan at katotohanan ng Salita ni Jesus.
· Parang hindi pa sapat ang mga himalang kanyang ginawa upang tayo’y maniwala na may pakialam ang Diyos sa ating kalagayan sa buhay.; na posible ang himala kung may pananampalataya.
· Parang hindi pa sapat ang kanyang pag-aalay ng buhay sa ating lahat bilang katunayan ng kanyang dakilang malasakit at pag-ibig sa ating lahat.
· Parang hindi pa sapat ang mga gawa ni Jesus na ayon sa IKALAWANG PAGBASA (mula sa Ikalawang Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Corinto):
‘... na bagama’t mayaman ay nagpakadukha
upang yumaman kayo
sa pamamagitan ng kanyang karukhaan.’
Bakit ganito na lamang ang malasakit at pagsisikap ni Jesus na magbigay-buhay at magpagaling ng karamdaman?
Why would Jesus do something like these miracles of healing and giving back of life?
Ang sagot ay nasa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ng Karunungan):
‘Ang kamatayan ay hindi likha ng Diyos.
Ang pagkamatay ng alinmang may buhay
ay hindi niya ikinalulugod.
Ginawa niya ang bawat nilalang upang magpatuloy...’
Ayon pa rin sa Aklat ng Karunungan, ganito na lamang ang malasakit ni Jesus sa tao:
Pagkat ang tao’y hindi nilikha ng Diyos para mamatay
kundi para maging larawan niyang buhay.’
Ganito pala ang hangarin ni Jesus para sa atin: NA TAYO’Y MAGING LARAWAN NIYANG BUHAY. We are called to be the living images of God! --- Hindi nga ba’t ito ang sinasabi ng Aklat ng Genesis: na ang bawat isa sa atin ay nilikha ng Diyos ayon sa kanyang wangis at larawan?
Magiging totoo tayo at matutupad natin ang hangaring ito ng Diyos para sa atin: NA MAGING BUHAY NIYANG LARAWAN, kung katulad ni Jesus tayo rin ay nagbibigay-buhay sa ating kapwa. --- Ito rin ang naging panawagan ni San Pablo sa mga Taga-Corinto:
‘Masagana naman kayo ngayon;
marapat lamang na tulungan ninyo ang mga nangangailangan.
Kung kayo naman ang mangailangan at sila’y managana,
sila naman ang tutulong sa inyo.
Sa gayon, pareho kayong nakatulong sa isa’t isa
at naganp sa inyo ang sinasabi sa Kasulatan:
ANG NAGTIPON NG MARAMI AY HINDI LUMABIS.
AT ANG NAGTIPON NG KAUNTI AY HINDI NAMAN KINULANG.’
Mga kapatid, kung bubuksan natin ang ating mga mata at tatalasan ang ating mga pandinig, mas makikita natin ang maraming mga katulad ni Jairo at ng babaeng inaagasan ng dugo. Marami ang nawawalan ng pag-asa dahil sa iba’t ibang kadahilanan. Marami ang parang patay na kahit sila ay buhay pa.
Tinatawagan tayo ng Panginoon:
Kung paanong walang katapusan ang mga biyayang ating tinatamasa, sa gitna ng mapaghamong kalagayan ng ating buhay: MAGING MGA BUHAY NA LARAWAN TAYO NG DIYOS SA ATING KAPWA UPANG SA KANILA’Y MABUHAY AT MAMAYANING MULI ANG PAG-IBIG, PANANAMPALATAYA AT PAG-ASA SA BIYAYA NG DIYOS AMA, DIYOS ANAK, AT DIYOS ESPIRITU SANTO.
AMEN!
Homily prepared by FR. MIGZ R. CONCEPCION, III - Parochial Vicar
May mga tao na bang nangako sa inyo?
· Mula sa araw na ito, hindi na kita bibigyan ng sama ng loob; magbabait na ako.
· Asahan mo, ikaw lang talaga ang mamahalin ko.
· Maniwala ka, magiging tapat ako sa iyo habambuhay!
· Nanay, pasensiya na lang po. Mag-aaral na po ako nang mabuti!
· Kapag ako ang inyong ibinoto, sisikapin kong paunlarin ang ating bayan!
May mga tao ka na rin bang pinangakuan?
· Balik na lang kayo sa susunod na Linggo. Doon ko na po babayaran ‘yong utang ko sa inyo.
· Huwag kang mag-alala. Basta may kailangan ka, nandito lang ako para sa iyo!
Bahagi na ng karanasan natin ang mangako at pangakuan ng ibang tao. Kung bibilangin natin ang mga New Year’s resolution na sinabi natin sa mga nagdaang panahon, palagay ko hindi na mabibilang ang mga resolutions at mga pangakong ating binitawan.
Malimit sa hindi, kapag tao ang nangako, ang mga pangako ay napapako. Sabi nga: PROMISES ARE MEANT TO BE BROKEN! --- And this is a built-in system in our minds. Kapag nakarinig tayo ng pangako, ang sinasabi natin: TALAGA? TALAGA BANG IBIBILI MO AKO NG BAGONG SAPATOS? TALAGA BANG AKO LANG ANG IIBIGIN MO? TALAGA BANG MAGBABAGO KA NA? TALAGA?
Ang mga ganitong pananalita ay nagpapahayag na sa bawat pangakong ating naririnig, nais nating matiyak kung tototohanin nga ang pangako sa atin. --- Well, some of the promises we heard were delivered, naging totoo. But, most of the promises we heard and we have given to others did not come true.
At kung laging ganito ang ating karanasan, nahihirapan na tayong magtiwala at umasa sa mga nangangako sa atin; at ang mga pinapangakuan natin, sila rin, nawawalan na rin ng pagtitiwala at pag-asa sa ating mga pangako.
MERON BA TAYONG MAPAGKAKATIWALAAN? MERON PA BA TAYONG MAAASAHAN SA PANAHONG ITO?
Ang sagot ng ating MGA PAGBASA: OO, MERON TAYONG MAPAGKAKATIWALAAN. OO, MERON TAYONG MAAASAHAN: SI JESUS!
Sino ba itong Jesus na ito? WHO IS THIS JESUS?
· Ngayon, muli tayong namamangha sa salaysay ng EBANGHELYO kung saan ipinamalas ni Jesus na pati ang karamdaman o sakit at maging ang kamatayan ay saklaw din ng kanyang kapangyarihan.
o Una, ITO’Y NAGANAP NI JESUS SA PAMAMAGITAN NG LUBUSANG PAGGALING NG ISANG BABAENG LABINDALAWANG TAON NANG DINUDUGO AT LUBHANG NAHIHIRAPAN SA KANYANG KARAMDAMAN.
o Ikalawa, ITO’Y NAGANAP NI JESUS SA PAMAMAGITAN NG PAGKAKALOOB NG BUHAY SA ANAK NI JAIRO NA INAKALA NG LAHAT NA PATAY NA!
· Ngayon, nagpapahayag ng kanyang sarili si Jesus hindi lamang bilang ating inspirasyon at mapagkakatiwalaan, kundi bilang huwaran ng kagandahan at kabutihang-loob para sa kapwa.
Ang kalagayan ni Jairo sa kanyang pag-aalala sa kanyang dalagitang anak na nasa bingit ng kamatayan at ang kalalagayan ng babaeng matagal nang dinudugo ay hindi nalalayo sa mga karanasan natin sa buhay.
Kung tutuusin si Jairo at ang babaeng dinudugo ay ‘mga walang karapatan’ sa tulong ni Jesus. --- Si Jairo dahil siya ay prominente at mataas na opisyal ng sinagoga; ang babae dahil siya ay ‘marumi’ ayon sa kamalayan ng mga Judio.
Sa kabila nito, and dalawang taong ito’y naglakas-loob na lumapit kay Jesus: si Jairo --- hayagan ang paninikluhod kay Jesus; ang babae, patago at panakaw ang paghipo sa laylayan ng damit ni Jesus. Magkaiba man ang pamamaraan ng paglapit kay Jesus, ngunit iisa ang dahilan: ANG MALALIM NA PANANAMPALATAYA AT PAGTITIWALA KAY JESUS!
Muli nating pakinggan ang kanilang mga pananalita at hangarin kay Jesus:
Sabi ni Jairo:
‘Agaw-buhay po ang anak kong dalagita.
Kung maaari, sumama kayo sa akin
at ipatong ninyo sa kanya ang inyong kamay
upang siya’y gumaling at mabuhay.’
Sa kalooban ng babaeng inaagasan ng dugo, ganito ang kanyang sinasabi:
‘Mahipo ko lang ang kanyang damit ay gagaling na ako!’
Naganap ang dalawang himala dahil nagtiwala at nanampalataya si Jairo at ang babae. Ang kanilang dakilang pananalig na may magagawa si Jesus sa kanilang mga suliranin ang naging daan upang ang himala ng pagkakaloob ng kagalingan at buhay ay maganap.
Kabaligtaran naman ang dakilang pananampalatayang ito ng kawalang pananalig ng mga alagad ni Jesus at ng mga tao sa sambahayan ni Jairo.
Sabi ng ilang mga tao:
‘Patay na po ang anak ninyo.
Bakit pa ninyo aabalahin ang Guro?’
Isinasalaysay ng EBANGHELYO:
‘Nang dumating sila sa bahay ng tagapamahala,
nakita ni Jesus na gulung-gulo ang mga tao;
may mga nananangis pa at nananaghoy.’
At pinagtawanan pa si Jesus ng mga tao nang sabihin niyang natutulog lamang ang bata.
Mga kapatid, malimit sa hindi, ganito rin an gating pananaw sa buhay --- madaling mawalan ng pag-asa; mas nakikita ang hindi maganda kaysa sa mabuti at maganda: para bang tinatawaran natin ang kapangyarihan at katotohanan ng Salita ni Jesus.
· Parang hindi pa sapat ang mga himalang kanyang ginawa upang tayo’y maniwala na may pakialam ang Diyos sa ating kalagayan sa buhay.; na posible ang himala kung may pananampalataya.
· Parang hindi pa sapat ang kanyang pag-aalay ng buhay sa ating lahat bilang katunayan ng kanyang dakilang malasakit at pag-ibig sa ating lahat.
· Parang hindi pa sapat ang mga gawa ni Jesus na ayon sa IKALAWANG PAGBASA (mula sa Ikalawang Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Corinto):
‘... na bagama’t mayaman ay nagpakadukha
upang yumaman kayo
sa pamamagitan ng kanyang karukhaan.’
Bakit ganito na lamang ang malasakit at pagsisikap ni Jesus na magbigay-buhay at magpagaling ng karamdaman?
Why would Jesus do something like these miracles of healing and giving back of life?
Ang sagot ay nasa UNANG PAGBASA (mula sa Aklat ng Karunungan):
‘Ang kamatayan ay hindi likha ng Diyos.
Ang pagkamatay ng alinmang may buhay
ay hindi niya ikinalulugod.
Ginawa niya ang bawat nilalang upang magpatuloy...’
Ayon pa rin sa Aklat ng Karunungan, ganito na lamang ang malasakit ni Jesus sa tao:
Pagkat ang tao’y hindi nilikha ng Diyos para mamatay
kundi para maging larawan niyang buhay.’
Ganito pala ang hangarin ni Jesus para sa atin: NA TAYO’Y MAGING LARAWAN NIYANG BUHAY. We are called to be the living images of God! --- Hindi nga ba’t ito ang sinasabi ng Aklat ng Genesis: na ang bawat isa sa atin ay nilikha ng Diyos ayon sa kanyang wangis at larawan?
Magiging totoo tayo at matutupad natin ang hangaring ito ng Diyos para sa atin: NA MAGING BUHAY NIYANG LARAWAN, kung katulad ni Jesus tayo rin ay nagbibigay-buhay sa ating kapwa. --- Ito rin ang naging panawagan ni San Pablo sa mga Taga-Corinto:
‘Masagana naman kayo ngayon;
marapat lamang na tulungan ninyo ang mga nangangailangan.
Kung kayo naman ang mangailangan at sila’y managana,
sila naman ang tutulong sa inyo.
Sa gayon, pareho kayong nakatulong sa isa’t isa
at naganp sa inyo ang sinasabi sa Kasulatan:
ANG NAGTIPON NG MARAMI AY HINDI LUMABIS.
AT ANG NAGTIPON NG KAUNTI AY HINDI NAMAN KINULANG.’
Mga kapatid, kung bubuksan natin ang ating mga mata at tatalasan ang ating mga pandinig, mas makikita natin ang maraming mga katulad ni Jairo at ng babaeng inaagasan ng dugo. Marami ang nawawalan ng pag-asa dahil sa iba’t ibang kadahilanan. Marami ang parang patay na kahit sila ay buhay pa.
Tinatawagan tayo ng Panginoon:
Kung paanong walang katapusan ang mga biyayang ating tinatamasa, sa gitna ng mapaghamong kalagayan ng ating buhay: MAGING MGA BUHAY NA LARAWAN TAYO NG DIYOS SA ATING KAPWA UPANG SA KANILA’Y MABUHAY AT MAMAYANING MULI ANG PAG-IBIG, PANANAMPALATAYA AT PAG-ASA SA BIYAYA NG DIYOS AMA, DIYOS ANAK, AT DIYOS ESPIRITU SANTO.
AMEN!